Δεν έχω διαβάσει καθόλου Μπαλζάκ αλλά έχω διαβάσει τον Ηλίθιο του Ντοστογιέφσκι. Εκεί πέρα νόμιζαν ότι η καλοσύνη ισούται με την χαζομάρα, ακριβώς επειδή δεν μπορούσαν να την κατανοήσουν και πόσο μάλλον να την επιδείξουν.Το να τα συγχωρείς τα περισσότερα, αν το μπορείς, δεν είναι καθόλου κακό μιας και δεν μένουν πικρίες μέσα σου. Το να τ΄ανέχεσαι όλα και απ' όλους είναι πράγματι τρομερά χαζό και αυτοκαταστροφικό. Φυσικά, ο καθένας δρα σύμφωνα με το εσωτερικό του κώδικα, αν αυτός είναι η ανάγκη επιβράβευσης (που αλλού θα βρει αυταπάρνηση τέτοιου βεληνεκούς ο άντρας της;) τότε και η Αντελίν δεν είναι καλύτερη από τον ρόλο που της επιφύλαξε ο εν λόγω συγγραφέας. Αν πάλι είναι τόσο καλοσυνάτη, θα άξιζε έναν αντίστοιχο άντρα. Ο θαυμασμός χωρίς ανταποδοτική διάθεση είναι σίγουρα προσποιητός και χειριστικός. Ίσως να μην λέμε κάτι διαφορετικό, αλλά το να συγχωρείς , να στηρίζεις ενδεχομένως σε κάτι άδικο δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα υπάρξει μόνιμη ανοχή. Καμιά φορά οι (παρ)ερμηνείες λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Καμιά φορά άμα δεν είναι κι αντιδραστικό το άτομο νομίζουν ότι θα το έχουν πασπαρτού σαν την τέλεια σύζυγο εκείνου που την πέφτει στην κοπελιά. Πολύ δεύτερο.