Η εξομολογηση σου με εκανε να παραλυσω. Θα μπορουσα να την εχω γραψει εγω, ωστοσο ποσο θα ηθελα να απευθυνεται σ εμενα. Αλλα η πραγματικοτητα παντα με προσγειωνει ασχημα, οποτε ελπιδες τελος. Δεν υπαρχει τροπος να μπεις ξανα στη ζωη του ανθρωπου αυτου; Γραφεις οτι ηταν αμοιβαιο. Κριμα ειναι, δε νομιζεις; Σκεψου το. Καλη τυχη.
