Αφότου εκανες παιδί, εισαι ομηρος κατα καποιο τροπο. Δεσμωτης σου ειναι οχι η συζυγος αλλά η συνειδηση σου, η αισθηση του καθήκοντος και η εσωτερικη σου αναγκη να προσφερεις στους απογονους σου ο,τι μπορεις, ωστε να προχωρησουν τη ζωη... Εισαι ενα σκαλοπατι στην εξελικτικη διαδικασια.Εσυ προφανως δε θελεις να προσφερεις, ισως και απλως να μην εχεις τιποτα της προκοπης να προσφερεις. Επισης η συνειδηση και το αισθημα του καθηκοντος δε φαινεται να λειτουργουν, και αυτα δεν αλλαζουν ευκολα..Επομενως, αφου ρωτας, η γνωμη μου ειναι : Φυσικα να "την αφησεις" και να της αδειασεις τη γωνια, πού να τρέχεις τώρα να εξασφαλίσεις τροφή για το παιδί σου.Δεν μπορω να μη παρατηρησω ότι λυπάμαι γι αυτο το παιδάκι που ήδη στο ξεκίνημα του μειονεκτει.. Τη γνωμη μου για τη σταση του ενηλικα που σπερνει μωρα και τα παραταει, ας μη τη διατυπωσω..