Σε περίπτωση που δεις αυτό το σχόλιο μετά από τόσες μέρες θα ήθελα να προσθέσω το εξής:Μην περιμένεις να μπορείς να νικήσεις το boss στην τελευταία πίστα του παιχνιδιού όταν δεν έχεις περάσει από τις αρχικές πίστες. Είσαι 19 χρονών, τώρα μόλις άρχισες να ζεις μόνος σου, δεν είναι κάτι που είχες μάθει πως να το κάνεις κι εσύ περιμένεις ότι θα το κάνεις τέλεια όπως επιθυμείς. Δηλαδή αν κάποιος σου έλεγε να παίξεις στην τελευταία πίστα ενός παιχνιδιού χωρίς να το γνωρίζεις, θα κατηγορούσες τον εαυτό σου μετά; Τα βήματα πρέπει να είναι σταδιακά χωρίς να περιμένεις την τελειότητα από την αρχή. Έχεις διαμορφώσει κάποιες συνήθειες που σε βολεύουν αυτή τη στιγμή, όπως το να τρως συνέχεια απ’έξω. Ε, για να τις ξεσυνηθίσεις θέλει σταδιακά να δεις πως προσαρμόζεσαι στις αλλαγές, να δεις τι σου αρέσει, πόσο κόπο είσαι διατεθειμένος να αφιερώσεις. Π.χ. αγόρασε ένα βιβλίο μαγειρικής για φοιτητές που έχει απλές συνταγές και φτιάξε μόνο μία συνταγή την πρώτη εβδομάδα και να είσαι ευχαριστημένος με τον εαυτό σου που το κατάφερες. Την δεύτερη εβδομάδα φτιάξε πάλι την ίδια συνταγή και μία καινούρια άλλη μέρα και να είσαι πάλι ευχαριστημένος και ούτω κάθεξής. Αν φτάσεις να τρως μόνο 3-4 φορές την εβδομάδα έξω και τις υπόλοιπες σπίτι να είσαι ικανοποιημένος γιατί πρέπει να είσαι και ρεαλιστής για το ότι οι συνθήκες που ζουν οι φοιτητές είναι τέτοιες που δεν μπορούν να έχουν προγραμματισμένη απόλυτα ζωή όπως κάποιος που δουλεύει 9-5.Έτσι γίνονται οι αλλαγές, όχι από τη μία μέρα στην άλλη να περιμένεις ότι θα πραγματοποιήσεις ότι σου έρχεται στο μυαλό ως τον απόλυτο τελικό στόχο.