Πολλά και διάφορα μπορεί να σου πει κανείς, θα προσπαθήσω να τα συμπτύξω στα εξής:- Είχες επενδύσει τα πάντα σε αυτόν τον άνθρωπο, είναι λογικό να νιώθεις άδεια τώρα που λείπει εκείνος από τη ζωή σου. Δε νομίζω όμως ότι δεν μπορείς να σταθείς και μόνη σου στα πόδια σου, απλά δεν το έχεις συνειδητοποιήσει. - Κάνε εργασιοθεραπεία, είναι κάτι πάρα πολύ καλό και σου απασχολεί το μυαλό. - Μην πιέζεις τον εαυτό σου να τον ''αντικαταστήσεις'' με κάποιον άλλο, απλά θα βυθίζεσαι στην απόγνωση. Όταν έρθει η ώρα, θα βρεθεί κάποιος χωρίς να το περιμένεις, είσαι μικρή ακόμη. - Μη συγκρίνεις κανέναν με κανέναν, κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. - Τέλος, να θυμάσαι ότι ο χρόνος είναι γιατρός. Στο λέω εκ πείρας. Καλή δύναμη να έχεις.