Έμαθα να μην Κρινώ καταστάσεις που δεν έχω ζησει. Ταπεινή μου άποψη με όσα γραφεις, χωρίς να ξέρω ουσιαστικά το αίτιο που σε έφερε σε αυτή την αμυντική στάση, νομιζω οτι πρέπει να σταματησεις να υπεραναλυεις και να ζήσεις. Πολλοί άνθρωποι έχουν αυτό το ελάττωμα. Είσαι μικρούλα ακόμα, δυστυχώς θα πληγωθείς και θα πληγωσεις, θα αγαπησεις και θα αγαπηθεις. Δεν γίνεται να ζεις σε μια γυαλα. Κάποια στιγμη θα εκτεθεις..γιατί και το να μοιραζεσαι σκέψεις, συναισθήματα, την καθημερινοτητα σου, με ενα φιλο με ενα αγόρι αύριο μεθαύριο θα ανοιχτεις..θα αναγκαστεις. Γιατί έτσι είναι η κοινωνικότητα. Να θυμάσαι όμως κάτι, θα δώσεις τόσο οσο ,όχι το είναι σου γιατί αυτό είναι που μας καθορίζει. Δειλή δεν είσαι, η άμυνα δεν είναι δειλία. Απο κάπου προήλθε.