ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έμαθα να μην Κρινώ καταστάσεις που δεν έχω ζησει. Ταπεινή μου άποψη με όσα γραφεις, χωρίς να ξέρω ουσιαστικά το αίτιο που σε έφερε σε αυτή την αμυντική στάση, νομιζω οτι πρέπει να σταματησεις να υπεραναλυεις και να ζήσεις. Πολλοί άνθρωποι έχουν αυτό το ελάττωμα. Είσαι μικρούλα ακόμα, δυστυχώς θα πληγωθείς και θα πληγωσεις, θα αγαπησεις και θα αγαπηθεις. Δεν γίνεται να ζεις σε μια γυαλα. Κάποια στιγμη θα εκτεθεις..γιατί και το να μοιραζεσαι σκέψεις, συναισθήματα, την καθημερινοτητα σου, με ενα φιλο με ενα αγόρι αύριο μεθαύριο θα ανοιχτεις..θα αναγκαστεις. Γιατί έτσι είναι η κοινωνικότητα. Να θυμάσαι όμως κάτι, θα δώσεις τόσο οσο ,όχι το είναι σου γιατί αυτό είναι που μας καθορίζει. Δειλή δεν είσαι, η άμυνα δεν είναι δειλία. Απο κάπου προήλθε.

Eίμαι στην ηλικία σου και εν μέρη σε καταλαβαίνω, ότι σου πω, το λέω με καλή διάθεση και συγγνώμη αν ακουστώ σκληρή γιατι δεν είναι αυτος ο στόχος μου. Λοιπόν... Ας αρχισουμε από το ότι όλοι θα πληγωθούμε είτε με τον εναν είτε με τον άλλον τρόπο και ότι κανείς ποτέ δεν την γλίτωσε ούτε θα την γλιτώσει από τον πόνο. Επειτα, δεν έχεις προβληματα! Εισαι 19, εχεις υγεια, μια νορμαλ οικογενεια, εχεις υποθετω να φας και έχεις οοοοόλη την ζωή μπροστά σου. Εγω αυτο θυμιζω στον εαυτό μου κάθε φορά που κολλάω. Το ανθρωπινο μυαλό ,θέλει να φτιαχνει προβληματα να ασχολειται από εκεί πιυ δεν υπαρχουν. Συνεχίζοντας... Δεν είσαι καθόλου δειλή. Εισαι ενας ανθρωπος που θέλει να προφυλαξει τον εαυτό του από τον πόνο, όπως όλοι. Αλλά το κάνεις εντελώς λάθος. Φαντάσου ότι είσαι σε ένα σπίτι που έχει νερό και τρόφιμα, τα οποία σιγα σιγα καταναλώνεις. Φοβασαι να βγεις εξω και μενεις μεσα να τρως ότι υπαρχει. Τα τρόφιμα θα τελειωσουν καποια στιγμη και αν και θα εχεις προφυλαχτει απο τον εξω κόσμο, στο τελος θα λιμοκτονησεις και δεν θα εχεις καν δυναμη να φωναξεις καποιον να σου φερει κατι να φας, η να ανοιξεις την πορτα και να πας να βρεις κατι. Επί της ουσίας, αν συνεχισεις να μην ανοιγεσαι, εσύ θα είσαι αυτη που θα σε πληγωσει. Είναι αυτό που σου ελεγα οτι κανεις δεν την γλιτωνει. Για αυτο λοιπόν, "βγες εξω" ετοιμη να χαρεις αλλα και να τσαλακωθεις αλλιως το μεσα σου θα σαπισει... Αυτά με κατανόηση και φιλικη διαθεση :)

Για καποιο λογο μου θύμισες εμενα. Δεν εισαι δειλη!Για την κατάθλιψη το καλύτερο φαρμακο είναι να βρεις το πραγματικό νόημα της ζωης ΣΟΥ. Ελπίζω να εισαι σε πρώιμο στάδιο και να αποφύγεις φαρμακα. Δεν είμαι γιατρός αλλα κρατα αυτό που είπα με το νόημα γιατί έχει μεγαλη σημασία. Για τα οικογενειακα ζητηματα θα σου πω μόνο οτι δεν πρέπει να χαλιεσαι. Σίγουρα ολα τα ζητήματα δεν είναι ιδια, μα για τα περισσότερα οικογενειακά προβλήματα το θεμα ειναι οι ενοχές που φορτώνονται στο πιο αδυναμο μελος συνήθως.Ειχα πολλα θέματα και ειδικα στην ηλικία σου και πιο νωρίς ακόμα. Σου λεω μόνο ότι είμαι 26 πλέον και ακόμα εχω προβλήματα. Οχι ιδια προβλήματα βεβαια. Μη σκας. Ανοιξε απλα τα φτερα σου απλα και να εισαι απλα εσυ. Η ζωη χωρις προβλήματα θα ηταν ανιαρή αλλα ευτυχώς μπορούμε να μετριασουμε τα περισσότερα προβλήματα και έτσι η ζωη συνεχίζεται...Στοίχημα τα επόμενα χρόνια θα σκεφτεσαι τα παλια και θα γελας!