Θα συμφωνήσω μαζί σας, στο ότι στις μέρες μας είναι εξωφρενικό γυναίκα και δουλειές τους σπιτιού να είναι έννοιες αλληλένδετες. Δηλαδή, επειδή γεννήθηκα γυναίκα, οφείλω να υπηρετώ έναν άντρα που για τους δικούς του ή κοινωνικούς λόγους πιστεύει ότι ακριβώς λόγω του φύλου του δεν είναι υποχρεωμένος να τις κάνει, και δη και όσες τον αφορούν άμεσα. Ναι, δεν το καταλαβαίνω, δεν το κατάλαβα ποτέ και δεν πρόκειται να το καταλάβω.Από την άλλη, ξέρετε ποιο είναι το πιο αξιοπερίεργο; Ότι ακόμη και στις μέρες μας, υπάρχουν γυναίκες -όπως κι η φίλη σας- που συναινούν σε μια τέτοια συνθήκη. Κι επί το πλείστον, δεν συναινούν με όρους ανοχής, αλλά θεωρώντας το ως εγγενές χρέος τους, κατά κάποιον τρόπο. Ποιο είναι χειρότερο; Η απαίτηση ή η παραχώρηση; Προσωπικά, πιστεύω το δεύτερο.