Άλλη μια πληγωμένη ψυχή...Πρόσφατα είχε ανεβάσει και άλλη κοπέλα τέτοια εξομολόγηση και απάντησα και εκεί πως το ίδιο βίωσα και εγώ!Κορίτσι μου σε παρακαλώ όσο μπορείς να στηριχτείς σιγά σιγά στα πόδια σου για να στηρίξεις και την μητέρα σου...Καλό παράδεισο στον μπαμπά και εύχομαι ο Θεός να αναπαύσει την ψυχούλα του...Είσαι νέα ακόμη,έχεις δίκαιο να νιώθεις γερασμένη τέτοιες καταστάσεις σε διαλύουν αλλά πίστεψέ με αν δεν στηριχτούμε εμείς στα πόδια μας οι μητέρες μας πως θα αντέξουν?Προσπάθησε το όσο μπορείς σε παρακαλώ πάρα πολύ!!Ο Θεός να σου δίνει δύναμη και κουράγιο πολύ...Όσο για τον άλλον δυστυχώς είναι λίγοι αυτοί που μένουν στα δύσκολα δίπλα μας...Φάνηκε τι είναι...Αξίζεις κάτι πολύ καλύτερο!Εύχομαι μετά από όλον αυτόν τον Γολγοθά να δεις το δικό σου ουράνιο τόξο που να σε κάνει να χαμογελάσεις και να νιώθεις πως ζείς ξανά...Που θα είναι δίπλα σου κάθε ώρα και στιγμή και δεν θα το βάζει στα πόδια σαν τις κοτούλες που είχαμε για συντρόφους στο πλευρό μας και στην πρώτη μεγάλη δυσκολία την έκαναν...