Συνυπογραφω αυτο που λες για τα αδεσποτα! Εχω και εγω μια σκυλίτσα 11 χρονων και ειμαι προετοιμασμενος μπορω να πω για τυχόν απώλεια! Παιδιά όσο και να πονάει εφόσον το σκυλι εκανε τον κυκλο της ζωης του και εφτασε μεχρι τα 14-15 που συνηθως ζουν, τοτε λες οτι έζησε ολα του τα χρόνια (και δεν εφυγε μικροτερο απο καποια αρρώστια ή ατυχημα) και τωρα ηρθε η ωρα να απελευθερωθει η ψυχη του απο το σωμα του (αυτο το πιστεύω και για τους ανθρωπους) και τωρα ειναι ελεύθερο να τρέξει σε λιβάδια μαζι με αλλα σκυλια χωρις πονους και εγνοιες! Εγω που ειχα και αλλο σκυλακι παλιότερα λεω κιολας οτι θα παει να κάνει παρέα μεχρι καποια στιγμη στο μακρινό μελλον να παμε να τα συναντήσουμε...