Γλυκό μου κορίτσι, σε καταλαβαίνω. Αυτό που ζεις είναι εγκληματικό, το ξέρω. Αλλά όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα δύσκολα ν' αλλάξει κάτι μέσα στο σπίτι σου. Όσο ζείτε το ίδιο σπίτι, κράτα αποστάσεις μεν και βγαίνε. Δεν είναι μόνιμη λύση, αλλά χρειάζεσαι καθαρή ανάσα. Για το δωμάτιό σου πάρε κλειδαριά και να ξέρεις ότι σοβαρό μερίδιο ευθύνης εχουν κι οι γονείς σας. Ο αδερφός σου, και είμαι σίγουρη, είναι ανασφαλές άτομο και νιώθει σε κάποια θέματα κατώτερός σου κι όλο αυτό του βγάζει μια τρελή επιθετικότητα σε συνδυασμό με τα άλυτά του θέματα που σιγά μην κάτσει να τα λύσει. Μπορεί να κάτσετε να μιλήσετε... και να κάνεις και για λίγο τον ψυχολόγο του, αλλά η ανάταση που θα νιώσει, απλά θα του δώσει παραπάνω ενέργεια να συνεχίσει.Ότι εσύ επωμίζεσαι τις ευθύνες για δουλειές στο σπίτι κι αυτός λογικά είναι αρχοντόπουλο κάτι μου κάνει. Τέλος πάντων, το ότι σπουδάζεις μακριά είναι μια καλή ευκαιρία. Επίσης, μπορείς να επισκεφτείς και την ψυχολόγο της σχολής σας. Ναι μεν ο αδερφός σου έχει την προβληματική συμπεριφορά, αλλά σου κάνει ζημιά. Υ.Γ. Αποστάσεις, αποστάσεις, αποστάσεις σωματικές και ψυχικές. Την σχέση σας, αν θελήσει ποτέ ας την παλέψει εκείνος. Μην τον ακούς σε όσα λέει και σε παρακαλώ ειλικρινά μην τον πιστεύεις. Α, και δεν φταις για κάπου. Βρίσκει τους χαμηλούς σου τόνους ως ένδειξη αδυναμίας.