:) Έχοντας σπαταλήσει εργατοώρες κι εργατοώρες (δεν πιάνουμε όλοι με την πρώτη) πάνω σ' αυτό το θέμα κάνοντας αναλύσεις επί αναλύσεων κατέληξα ότι είναι αδιάφοροι όσοι είναι απρόσεχτοι με τους ανθρώπους και δεν υπάρχει κάποιος φόβος ή κάποια άρνηση για την ευτυχία μαζί μας κι ότι στην ουσία δεν είναι ότι θέλουν βγάλουν όλον τον σαδισμό τους πάνω μας (που κι αυτόν μπορεί να βγάζουν) αλλά χέστηκαν. Τώρα για το κενό, νομίζω ότι έχει να κάνει με την ανάληψη ευθυνών, δεν τελειώνουν αυτοί τις καταστάσεις για να μη πάρουν την ευθύνη πάνω τους. Ενώ αν αυτοί το πάλεψαν, βρήκαν «τοίχο» (σιγά που έχει σημασία αν είναι ο 200ος τοίχος που αυτοί δημιούργησαν και ότι κάπου εσύ δεν έχεις δυνάμεις ή δεν μπορείς πλέον να τους σπας κι απλά τσακίζεσαι) και βάζουν πλώρη γι΄αλλού. Έχουν πρόσωπο έτσι. Έχουν δικαίωμα. Δίκιο. Δεν φταίνε. Υ.Γ. Επειδή καλά «θύματα» είμαστε κι εμείς, όχι δεν βαριούνται. Περνάνε καλά και μ'αυτόν τον τρόπο αποδιώχνουν τις όποιες τύψεις μπορεί κατά λάθος να διαθέτουν σε λανθάνουσα μορφή πάντα. Το θέμα είναι εμείς να βαρεθούμε τέτοιες καταστάσεις που δεν έχουμε και κάτι καλό ν' αποκομίσουμε ή υγιές αν θες.