Πολυ ωραια τα λες. Απο αυτα που μας μοιραστηκες, διακρινω εναν ανθρωπο ηδη δυνατο, που παρα τις προσωπικες δυσκολιες, οταν ερχεται η ωρα να σηκωσει το φορτιο, το κανει, οπως κανουν (αναγκαστικα) τα μεγαλα παιδια. Δυστυχως, μονο τον εαυτο σου μπορεις να βελτιωσεις/εξελιξεις. Ο καθενας εχει την ευθυνη του εαυτου του και της ευτυχιας του. Δε μπορεις να βοηθησεις τους γονεις σου περισσοτερο απο οσο ηδη το κανεις, οποτε μη νοιωθεις τυψεις γι'αυτο. Συνεχισε να κοιτας τον εαυτο σου (δεν ειναι κακο, ουτε σε κανει εγωιστη), να εισαι εκει για τους δικους σου οσο και οπως μπορεις και βρες και συ τα δικα σου στηριγματα.Στην τελικη, γεννιομαστε μονοι και πεθαινουμε μονοι, τον εαυτο σου θα πρωτοκοιταξεις και θα πρωτοστηριξεις και μετα, αναλογως τα αποθεματα, ολους τους αλλους.