Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι υπάρχεις. Είναι σαν να μου περιγράφεις την ζωή μου αυτή την στιγμή. Εμένα ο μπαμπάς μου όλο το καλοκαίρι, (μένω μαζί τους γιατί ήρθα για σεζόν για δουλειά) και όλο το καλοκαίρι ήταν έλα να φας, άνοιξε την πόρτα θα σκάσεις, φάε, σήκω, και τα συναφή. Άρχιζα να του μιλάω τελείως ειλικρινά, σε φάση " μπαμπά με κουράζει", μπαμπά αν θελω θα φαω, δεν είμαι 10 χρονών, του έλεγα ότι ένιωθα, ώσπου έκοψε να με ενοχλεί, κατάλαβε.οτι θέλω λίγο την προσωπική μου στιγμή μέσα στηνερα χωρίς να βλέπω κανέναν Το μόνο που έμεινε είναι, έλα να φας, και κυρίως τα βράδυα 11:00 το βράδυ, φέρνουν στο σπίτι μπριζόλες και τρώνε κι αυτή.μετα τη δουλειά καθώς τέτοια ώρα σχολαμε, αλλά δεν μπορώ να φάω μπριζόλα ρε φίλε 11 το βράδυ, αλλά εκείνος επόμενη. Τέλος πάντων, υπομονή, και απλά να μιλάς ειλικρινά και όμορφα και όλα θα γίνουν