ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
26.8.2018 | 00:45

Συμβιωση με γονεις

Ζω με τους γονεις μου. Ειναι καλοι σαν ανθρωποι και καλοι γονεις αλλα η συμβιωση μαζι τους δεν παλευεται. Δεν εχουν συνειδητοποιησει οτι ειμαι 23 χρονων. Θα παρω για παραδειγμα κατι που εγινε πριν λιγα λεπτα. Εβλεπα ταινια στο δωματιο μου και σε καποια στιγμη ερχεται ο πατερας μου και μου λεει " ανοιξε λιγο την πορτα θα σκασεις" και την ανοιξε. Επειδη εχω ανοιχτο το φως και φαινεται απ την κρεβατοκαμαρα ερχεται μετα απο λιγο και λεει " αμαν ολη την ωρα ανοιχτο το φως , κοιμησου και λιγο". Ενταξει εγω σε ολο αυτο αδιαφορω. Κανω καλα? Γενικα στα ουσιαστικα πραγματα δεν ειναι παρεμβατικοι σαν ανθρωποι ( πχ σε σχολες, στην εργασια κτλ) αλλα πραγματικα στα πραγματα της καθημερινοτητας μου συμπεριφερονται λες και ακομα φοραω πιπιλα. Εκτος απο το να βρω δουλεια και να φυγω απο εδω, πειτε μερικα τιπς για να επιβιωσω απ αυτη την κατασταση.
4
 
 
 
 
σχόλια
Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι υπάρχεις. Είναι σαν να μου περιγράφεις την ζωή μου αυτή την στιγμή. Εμένα ο μπαμπάς μου όλο το καλοκαίρι, (μένω μαζί τους γιατί ήρθα για σεζόν για δουλειά) και όλο το καλοκαίρι ήταν έλα να φας, άνοιξε την πόρτα θα σκάσεις, φάε, σήκω, και τα συναφή. Άρχιζα να του μιλάω τελείως ειλικρινά, σε φάση " μπαμπά με κουράζει", μπαμπά αν θελω θα φαω, δεν είμαι 10 χρονών, του έλεγα ότι ένιωθα, ώσπου έκοψε να με ενοχλεί, κατάλαβε.οτι θέλω λίγο την προσωπική μου στιγμή μέσα στηνερα χωρίς να βλέπω κανέναν Το μόνο που έμεινε είναι, έλα να φας, και κυρίως τα βράδυα 11:00 το βράδυ, φέρνουν στο σπίτι μπριζόλες και τρώνε κι αυτή.μετα τη δουλειά καθώς τέτοια ώρα σχολαμε, αλλά δεν μπορώ να φάω μπριζόλα ρε φίλε 11 το βράδυ, αλλά εκείνος επόμενη. Τέλος πάντων, υπομονή, και απλά να μιλάς ειλικρινά και όμορφα και όλα θα γίνουν
Επειδή το να φύγεις απο το σπίτι δεν είναι τόσο εύκολο όσο το περιγράφουν κάποιοι, θα σου πρότεινα -επειδή βρέθηκα και εγώ στη συγκεκριμένη θέση- να θέσεις όρια. Να τους εξηγείς οτι δε θες συνέχεια υποδείξεις, οτι ξέρεις τι κάνεις κάθε φορά, και που και που να τους θυμώνεις για να τους δείχνεις οτι ενοχλείσαι απο όλο αυτό. Μπορεί να μην είναι ευχάριστο, αλλά έτσι πρέπει.. Εγώ αυτά έκανα και είδα αποτελέσματα.. Όχι απο τη μία μέρα στην άλλη, αλλά σε βάθος χρόνου... Στην ηλικία σου περίπου άρχισα να αντιδρώ σε αυτά που μου υποδείκνυαν οι γονείς μου (αν και δεν ήταν ποτέ υπερβολικά πιεστικοί) , καθώς εως τότε τα έπαιρνα πολύ χαλαρά και δεν έδινα σημασία, πλέον ομως (2χρόνια μετά) τα πράγματα έχουν καλυτερέψει και έχω βρει την ησυχία μου...
Δε πρόκειται να αλλάξουν αυτά. Οι γονείς πάντα θα σε βλέπουν σαν μικρή όσο και αν μεγαλώσεις. Η μόνη λύση είναι να φύγεις από το σπίτι. Δε ξέρω πόσο εύκολο είναι, αλλά θα πρέπει να αρχίσεις να το σκέφτεσαι σοβαρά. Εγώ είμαι 25 και επιτέλους έφυγα εξωτερικό για σπουδές και ηρέμησα. Και να φανταστείς με τους γονείς μου έχω τέλεια σχέση. Απλώς αυτά τα μικρά και καθημερινά δε αντέχονται.
Scroll to top icon