Ευχαριστω για το κατεβατο ! . Αυτο προσπαθω να κανω με τον ψυχαναλυτη μου να ψαξουμε τα ''γιατι'' που ειπες . Δε θα ηθελα να φυγω απο αυτον γιατι τον εμπιστευομαι και δειχνει να με καταλαβαινει και σημερα του ειπα τι εκανα στη παρεα μου και με ξεκοψαν και μου ειπε ''δεν εισαι κακος ανθρωπος , απλα εχεισ πονεσει και θα ψαξουμε μαζι τι ειναι αυτο που σε ποναει . Με αγγιξε αυτο που ειπε γιατι αυτο χρειαζομαι , καποιον να δει περα απο το ''κακο'' μου εαυτο και να μου δειξει συμπονια . Αν αυτο καποιος το εκανε και σιγουρευομουν οτι ηταν αληθινο , θα του ανοιγομουνα και θα του εδειχνα συμπαθεια . Ξερω , αυτο πρεπει να το κανω απο μονη μου και οχι να περιμενω καποιον . Εννοω να εκανα εγω τη πρωτη κινηση . Δεν ειμαι σταληθεια τοσο ωριμη . Συνηθως περιμενω δια μαγειας να ερθει το σωστο ατομο που θα με αγαπησει και θα με φροντιζει σαν κορη του . Αλλα ξερω δε θα γινει . Αυτη η σκεψη που ειπα οτι εχω αναγκη ενα τετοιο ατομο με κανει να κλαιω μερικες φορες .Με αυτοπαρατηρω πολλες φορες και εχω καταλαβει οτι πολλα θεματα με τους γονεις μου εχω . Δεν ειναι κακοι ανθρωποι και με αγαπανε αλλα εχουν κανει πολλα λαθη αθελα τους βεβαια , τα οποια με εχουν καταστρεψει . Σαν δραστηριοτητα μαρεσει να γραφω τα συναισθηματα μου με ποιητικο τροπο η ακριβως οπως τα σκεφτομαι . Για να μου φευγει το βαρος . Εχω πολλους φοβους αλλα ο μεγαλυτερος μου φοβος ειναι η μοναξια . Να συνειδητοποιησω οτι δεν ειναι κανεις εκει για μενα . Οτι θα πεφτω κατω απο το κλαμα και κανενας δε θα ειναι εκει να μου δωσει μια αγκαλια η να με προστατεψει . Εχω μια παιδικη ανωριμοτητα ακομη. Και μια ριζωμενη πεποιθηση που δε ξερω γιατι το πιστευω η απο ποτε το πιστευω ειναι οτι δε προκειται να με συμπαθησει κανεις αν με γνωρισει . Οταν καποιος μου λεει οτι με συμπαθει απλα περιμενω να φυγει οταν θα με γνωρισει καλυτερα . Γιατι οταν καποιος με γνωριζει καλυτερα βλεπει και τον θυμο μου η τη ζηλια μου η τη μιζερια μου η το κενο που νιωθω και μεσα απο αυτο το κενο δε μπορω να παρω κατι για να δωσω σε καποιον , μονο εχω συνηθισει να παιρνω για να καλυυφτει το κενο μου αλλα ποτε δε καλυπτεται . Οποτε τωρα που ειμαι μονη οντως θα με αυτοπαρατηρω περισσοτερο . Θα ασχοληθω με εμενα . Οσο για την καταθλιψη που ειπες . Ηδη εχω . Το οτι η υπακοη και το να μην εκφερεις γνωμη δεν ειναι παντα καλο εχω αρχισει τωρα να το καταλαβαινω , γιατι μαλλον αυτος ηταν ο λογος που κανενας δε με συμπαθουσε . Με ελεγαν και χαζη . Και ποτε δε καταλαβαινα γιατι . Σκεφτομουνα ''ειμαι ησυχη και ευγενικη'' γιατι να μη με συμπαθει καποιος ? Θεωρουταν λογικο να μη με συμπαθει καποιος , 3 ατομα μου εχουν πει οτι η ζωη τους εγινε καλυτερη απο τοτε που σταματησαν να μιλανε μαζι μου και μου ειπαν οτι αυτο πρεπει να μου κανει εντυπωση . Και αυτο μεγαλωνει και τον θυμο μου και το φοβο μου . Ευχαριστω και παλι για το κατεβατο .