Σκεφτομαι εδω και καμποση ωρα αν θελω να σχολιασω ή οχι.Λοιπον, να τα παρουμε απο την αρχη. Λες οτι κανεις ψυχαναλυση,αλλα εγω προτεινω την ψυχοθεραπεια ως εναλλακτικη. Δεν εχω ψαχτει πολυ αναφορικα με την ψυχαναλυση , εν τουτοις θεωρω οτι απαιτει μια α ωριμοτητα. Περα απο αυτο. Πρεπει να ψαξεις μεσα σου τα "γιατι". Οποιος ασχολειται με ψυχολογια κλπ ή κανει ψυχοθεραπεια γνωριζει πως συνηθως τα "προβληματα" εχουν τις ριζες τους στον παιδικο βιο. Επειτα,λες καταπιεστηκες.Θα σου πω ΚΟΙΤΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ..το "καλο" και το "κακο" ειναι εντελως υποκειμενικα , αλλα εκτος αυτου στη φαση που εισαι το να βαζεις ταμπελες και να χρησιμοποιεις κουτακια απλα σου μεγαλωνει το θυμο και την ενταση που εχεις μεσα σου. Οποτε ,το τι ειναι κακο και τι οχι εσυ το οριζεις αποκλειστικα! Σαφως υπαρχουν και καποια κοινωνικα στερεοτυπα , αλλα αστα σε μια ακρη για αρχη.Επειτα, με το να εισαι καλη ,το να μην εκφερεις αποψη , να μη βαζεις ορια , εμαθες απλα να εισαι "υπακουη" , το οποιο απαραιτητα δεν ειναι σωστο. Εχεις υιοθετησει μια παθητικοεπιθετικη σταση ζωης που εχει γυρισει και προς τον ιδιο σου τον εαυτο σου, εξου και οι αρνητικες σκεψεις. ε χρειαζεται να εισαι ειλικρινης με ολους ,παρα μοναχα σε πρωτο βημα με τον εαυτο σου. Να αποδεχτεις σκεψεις, συναισθηματα και καταστασεις ,"καλες " και "κακες" . Θα σου προτεινα επισης, να σταματησεις να διαχωριζεις τα συναισθηματα σε καλα και ασχημα. Τα συναισθηματα ειναι απλα δεδομενα που σου δειχνουν τι σκεφτεσαι. Αλλα ρολος σου ειναι να μαθεις ΓΙΑΤΙ σκεφτεσαι ετσι ,τι σε οδηγει σε συγκεκριμενα μονοπατια σκεψης και κατ'επεκτασην συναισθηματων. Με αφετηρια αυτο να σου πω , πως μαλλον η συσσωρευμενη απογοητευση γινεται θυμος και ο συσσωρευμενος θυμος σε παραλυει και μπορει να σε οδηγησει και στην καταθλιψη. Σε αμεσο συνδυασμο με το προαναφερθεν λοιπον, να αναφερω πως πισω απο το θυμο και την οργη υπαρχει ενα ΜUSTurbation, προσοχη , οχι masturbation.Με αλλα λογια, εκνευριζεσαι και θυμωνεις οταν τα πραγματα δεν πανε οπως "θα επρεπε" να πανε με βαση τα δικα σου δεδομενα-αυτα που ειχες στο μυαλο σου.Γι'αυτο ανεφερα και πριν , το να δεις την πραγματικοτητα. Τωρα , το να γραφεις ιστοριες που σε αυτες τα ατομα που σε εβλαψαν, παθαινουν ασχημα πραγματα και ειναι σαν να παιρνεις εκδικηση , δε θεωρω οτι θα σε βοηθησει ιδιαιτερα. Να σημειωσω και κατι."Αργια μητηρ πασης κακιας " ελεγαν οι προγονοι μας.Και αυτο ισχυει παρα πολυ.Το να αφησεις το μυαλο να παρει εξ'ολοκληρου τα ηνια τη στιγμη που το σωμα "καιγεται" απο μεσα προς τα εξω, δε βλεπω να λειτουργει αμεσα.Θα προτεινα να ξεκινησεις καποια δραστηριοτητα και συμπληρωματικα να γραφεις. Θα αποφορτιζεις ετσι και το πνευμα και το σωμα σου. Αλλα ψαξε τα γιατι σου ,να εισαι ειλικρινης και να αρχισεις να αφηνεις την πανοπλια σου , να δεις τους φοβους σου... γιατι φοβος ειναι-μη τυχον δειξεις κατι που δε θα "επρεπε" και σε αφησουν οι αλλοι;Μη δεν ακουσεις το μπραβο απο τους γονεις; Μη και διαφωνησεις και ερθεις αντιμετωπη να διεκδικησεις το δικιο σου ,γιατι δε θα εισακουστει; Ποιος ξερει.Δωσε χρονο στον εαυτο σου, χρονο και ανεκτικοτητα.Ολοι ανθρωποι ειμαστε,με τις ατελειες μας.Τις ατελειες σου πρεπει να αγαπησεις και να σταματησεις να εισαι τοσο αυστηρη με τον εαυτο σου. Οποτε , ψαξε τα "γιατι " σου και εχε υπομονη, ωστε να δωσεις χρονο στον εαυτο σου με ανοχη και ανεκτικοτητα να δεις τι σε ποναει πραγματικα. Και προς θεου ,δωσε προτεραιοτητα στα δικα σου θελω και οχι τα θελω και τα πρεπει των αλλων ειτε κοντινων προσωπων ειτε της κοινωνιας.
7.9.2018 | 15:44
Μη καταπιεζετε τιποτα
Παντα ηθελα να ειμαι καλη και σεμνη . Και οποια αρνητικη η σεξουαλικη σκεψη τη καταπιεζα . Απο φοβο παντα θεωρουσα σωστο να καταπιεζω ο,τι θεωρω λαθος στον εαυτο μου . Λαθος εννοω να εδειχνα εγωισμο , ζηλια , θυμο , διαφωνια κτλ . Νομιζωντας οτι ετσι απλα θα φυγει και θα ξεχαστει . Οταν βρισκομουν σε μια κατασταση που δε μαρεσε , που μου δημιουργουσε θυμο , απλα καταπιεζα τον θυμο μου και δε μιλουσα , δεν εκφερα γνωμη ποτε .Ετσι νομιζα η αλλιως κοροιδευα τον εαυτο μου και προσπαθουσα να τον πεισω οτι ειμαι σεμνη και καλη , οτι ειμαι η τελεια φιλη . Το γεγονος οτι δεν ελεγα ποτε γνωμη το μετεφραζα στο οτι αφηνω τους αλλους ελευθερους να κανουν ο,τι θελουν . Κατεκρινα τις αρνητικες και σεξουαλικες πραξεις των αλλων λεγοντας απο μεσα μου οτι εγω δεν ειμαι ετσι και δε θα γινω , γιατι εγω ειμαι καλο ατομο και σεμνο . Τι κριμα ομως...Η τραγικη ειρωνια ειναι οτι συνειδητοποιησα οτι ο,τι κατεκρινα και καταπιεζα , εχω γινει .Ολος ο θυμος που καταπιεζα εχει βγει στο να μην ενδιαφερομαι πραγματικα για κανεναν . Να εχω πολυ αρνητικες σκεψεις (υποθετω σε ολους εχει τυχει να θελουμε , χωρις ομως να το κανουμε , να σκοτωσουμε καποιον) εγω απλα τωρα αυτους που θα ηθελα ξεπερνανε τους 5-6 . Η ζηλια μου και ο εγωισμος μου με εχουν κανει ναρκισσιστικη , οχι οτι αγαπω τον εαυτο μου , αλλα παρα ειμαι εγωκεντρικη . Η σεξουαλικη μου επιθυμια εχει φτασει σε τετοιο επιπεδο που δε μου φαινεται πια λαθος να κανω σεξ με οποιον να ναι χωρις να εχω καν συναισθηματα . Απλα να κανω τη δουλεια και να τους παρατησω μετα . Κατι το οποιο κατεκρινα παλιοτερα . Νιωθω οτι εχω χασει ολη την αθωοτητα μου και δεν ειναι καθολου ωραιο . Δε ξερω αν υπαρχει μεσα μου . Παντα ηθελα και θεωρουσα σωστο και πιεζα τον εαυτο μου να νιωθει και να φερετε σαν παιδι . Το εκανα αυτο γιατι τα παιδια ειναι ο,τι πιο αθωο υπαρχει στο πλανητη . Αλλα τωρα πια το παιδι μεσα μου δε το αισθανομαι . Ειμαι απλα μια ανωριμη ενηλικη που και ακομη που το ξερω απαιτω οι αλλοι να αλλαξουν και να καθονται να κανουν θελουν δε θελουν τους συμβιβασμους που εγω εκανα και κανω . Ακομη και αδικο να εχω σε κατι νιωθω οτι εχω καθε δικαιωμα να παρω εκδικηση . Με τη δικαιολογια οτι τοσα χρονια οι αλλοι μου γαμουσαν τη ψυχολογια και δε τιμωρουνταν , τωρα αν το κανω εγω για ποιο λογο να πρεπει να τιμωρηθω ; Απλα κενο και απαθεια νιωθω τωρα , τιποτα αλλο . Δε νιωθω αγαπη η ερωτα για καποιον . Δεν εχω νιωσει ποτε και ειναι λυπητερο . Μονο εμμονες εχω νιωσει . Και φοβαμαι στην ιδεα οτι απο παντα ημουνα ετσι οπως περιγραφω αλλα φοβομουνα να το δω . Ενω θελω να εχω ατομα κοντα μου . Ολοι υποθετω την αγαπη αναζητουμε και θελουμε . Ταυτοχρονα δε θελω κανεναν και εχω αρκετες φορες σκεψεις οτι κυριαρχω τους αλλους για να εχω ετσι την ικανοποιηση οτι εχω καποια αξια . Το ασχημο ειναι οτι ακομη καταπιεζομαι . Και αυτο που θελω ειναι να ελευθερωθω και να νιωσω παλι οπως οταν ημουνα παιδι . Αλλα προσπαθω με καποιους τροπους μονη μου να ηρεμω τον θυμο μου και να τον εκφραζω μεσα απο κειμενα που γραφω που τους βριζω ολους και τους ευχομαι ασχημα πραγματα κτλ . Τσακωθηκα με τη παρεα που ειχα και ειμαι μονη πια . Το θεωρω το τελος του κοσμου αλλα προσπαθω να το βλεπω και σαν ευκαιρια να με μαθω και να με καταλαβω . Οποτε σαν συμβουλη μεσα σε ολα αυτα που ειπα . Δε χρειαζεται να καταπιεζετε τιποτα ουτε να ειστε εναντιον του εαυτου σας σε τιποτα . Δε λεω σε καμια περιπτωση να πληγωσετε καποιον αλλα να ξερετε αν καταπιεζετε κατι δε θα φυγει ουτε θα ξεχαστει . Κι αν ειστε εναντιον θα καταληξετε υποκριτες και θα βγαζετε τον εαυτο σας εξω απο καθε κατασταση . Οπως εγω .
9
