Νομίζω ότι επεκτείνεις το προσωπικό σου βίωμα στους υπολοίπους και ξεφεύγεις έτσι από το μέσο όρο που είναι αρκετά διαφορετικός (ή ερμηνεύεις την κακή κοινωνική πίεση των άλλων που της την ασκούν ως ταυτιζόμενο παράγοντα με την εσωγενή πίεση, πράγμα που δεν ισχύει). Καλή η πρόθεσή σου, ωστόσο ίσως έτσι όπως έχει διατυπωθεί η πρώτη περίοδος μεταστρέφει το ενδιαφέρον από το μέσα στο έξω. Τι θέλω να πω. Στην ηλικία των 25 δεν χρειάζεται "να έχεις ζήσει καν" αυτά τα πράγματα για να μην αντέχει ορμονικά το σύστημα, αλλά και η βιοχημεία του συναισθήματος, χωρίς ερωτικό πλησίασμα. Δεν της έχουν δημιουργήσει την ανάγκη να κάνει κάτι ή ότι οφείλει να φαντασιώνεται, συμβαίνει από μόνο του, κι αυτό είναι το καθόλα φυσιολογικό! Το ότι "περιμένει αυτόν τον κάποιον" όμως, αυτό ΕΙΝΑΙ κάτι που της έχουν δημιουργήσει ως προσδοκία κι αυτό είναι που την καθηλώνει σε μια διαβίωση μοναξιάς. Όπως είπε κι έτερος συνσχολιαστής αν δεν ενεργοποιηθεί να αναζητήσει αυτόν τον κάποιον μπορεί και να περιμένει μια ολόκληρη ζωή χωρίς αποτέλεσμα (true story, έχω ξανααναφέρει τη γνωστή μου που την πάτησε έτσι)