Noμιζω ότι δεν το έχεις κυνηγήσει αρκετά. Κάτα την γνώμη μου πρέπει να αρχίσεις να σκανάρεις το περιβάλλον σου, να ξεχωρίζεις αν κάποιοι σου κάνουν αίσθηση και ύστερα να τους δίνεις ή να διεκδικείς εσύ μια ευκαιρία. Θα μάθεις σιγά σιγα να το κάνεις αυτό, θέμα εξάσκησης είναι, αλήθεια! Από εκεί και πέρα, νομίζω ότι ενέχεται για σένα ο κινδυνος, περιμένοντας να έρθει κάποιος στην ζωή σου, όταν έρθει, να τον θεοποιήσεις και να μην τον αξιολογήσεις σωστα. Το να βρεις μια αγκαλια στην ηλικια που εισαι κιολας, είναι το μονο ευκολο, το δυσκολο ειναι να βρεις μια αγκαλια που να αξιζει. Πρέπει σιγα σιγα να νιωσεις ανετα με τον εαυτό σου, να "βγεις" εκει εξω και να αρχισεις να γνωριζεις αγορια και να απορριπτεις οτι δεν σου κανει, ξεροντας οτι αφου προσπαθεις θα βρεις αυτο που θες
10.10.2018 | 01:34
Πάντα μόνη
Είμαι 25 χρονών και πάντα ήμουν μόνη. Ποτέ δεν είχα σχέση και τα τελευταία χρόνια, εκτός των καλοκαιριών, ποτέ δεν είχα φίλους. Έχω ανάγκη από τρυφερότητα. Έχω ανάγκη να κάνω έρωτα. Παλαιότερα μόνο το ήθελα. Τώρα το χρειάζομαι. Νιώθω πως το σώμα μου δεν μπορεί να λειτουργήσει κανονικά από αυτή μου την ανάγκη. Θέλω να νιώσω πως είναι να σε έχει ένας άντρας αγκαλιά , να σε αγγίζει, να σε χαϊδεύει, να σε φιλάει. Στεναχωριέμαι που ακόμα δεν μου έχει συμβεί. Χάνω τόσα πολλά, τόσες πολλές στιγμές. Όταν, πολύ σπάνια, τύχει και βρεθώ σε μια παρέα, προσπαθώ να επινοήσω διάφορες ιστορίες για έρωτες για να μην καταλάβουν τίποτα. Κάποιες φορές, όταν αναγκάζομαι να συναναστρέφομαι κάποια ξαδέρφια μου, με κάνουν να νιώθω ελαττωματική που ακόμα δεν έχω κάνει "κάτι". Όταν κοιτάω το φεγγάρι, πάντα σκέφτομαι "Πού να είσαι; Γιατί αργείς να έρθεις στη ζωή μου; Άραγε θα έρθεις ποτέ;"
7