Το παν είναι ο τρόπος. Είναι άλλο πράγμα να της είπε "Ξέρετε κυρία τάδε, θα προτιμούσα να μη με αποκαλειται κοπελια γιατί δε μου αρέσει ως προσφώνηση.Πειτε με καλύτερα με το όνομα μου, με λένε ταδε " και να της χαμογελάσει και εντελώς άλλο να της πει"Σας παρακαλω, προσέξτε πώς μου απευθύνεστε είμαι η γιατρός σας" και να το πει με υφακι και απότομο αυστηρό ύφος. Ένας άνθρωπος που νοσηλεύεται όσο χρόνων και αν είναι είτε έχει κάτι σοβαρό είτε κάτι πιο ελαφρύ νιώθει αδύναμος και πολλάκις φοβισμένος. Αν ήμουν γιατρός θα ήθελα οι ασθενείς μου να μου μιλούν στον ενικό και να νιώθουν άνετα και ασφαλείς στα χέρια μου. Άλλωστε ο σεβασμός κερδίζεται και αλλιώς και όχι απλώς με την υπενθύμιση τυπικών προσφώνησεων.