ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχει τύχει να δω ασθενείς που φωνάζουν βρίζουν επειδή υποφέρουν. Γυναίκες κατά τη διάρκεια της γέννας να κατεβάζουν καντήλια δεν φαντάστηκα ότι γιατρός που πηγαινοέρχεται με τακούνια στην εντατική θα θιγοταν επειδή μια γιαγιά που πονούσε την είπε κοπελιά..

Ξέρετε τι συνειδητοποίησα? Με έχει κουράσει η όλη αυτή φάση, δικαση-εκτελεση, που γίνεται.Διάβαζα για αυτόν τον τάδε διασημο?! που ήταν στο αεροδρόμιο και ο υπάλληλος εκεί ήταν αγενής, για τον αστυνομικό με ην άλλη γυναίκα, εξομολογήσεις με άλλους γιατρούς..Παιδια, ζήσατε μια στιγμή στη πραγματικότητα ενός ανθρώπου. Είδατε μια σκηνή. Δεν έχετε ιδέα τι τρέχει στο μυαλό του εκείνη τι στιγμή, τι έχει προηγηθεί, ποιος ο λόγος που συμπεριφέρθηκε ο εκάστοτε έτσι.Πραγματικά έχω βαρεθεί αυτή τη κουλτούρα που γκρινιάζουμε και εκθέτουμε κάποιον έτσι στο δίκτυο.Και ξέρετε κάτι? Οκ κάποιος που είναι σε θέση ισχύος μπορεί άνετα να περάσει όρια, αλλά όσο υποχρέωση έχεις αυτός σε μας τόσο έχουμε και εμείς εκεί.Δεν είναι δούλοι μας. Δεν οφείλουν να μας συμπεριφέρονται σαν μωρά, και ούτε θα σε πιάσουν από το χέρι σα να'ναι η μάνα σου/πατέρας σου. Και αυτοί είναι άνθρωποι, και αυτοί έχουν αγωνίες, σκοτουρες κλπ. Θέλουν και αυτοί βοήθεια να κάνουν το έργο τους, με τη ζωή τους ή οτιδήποτε, με το να μην είσαι μλκας απέναντι τους.

Η γιατρός είχε δίκιο, αλλά το έχασε με τον άσχημο τρόπο της.

Δε ζήτησε κάτι παράλογο από τη γιαγιά. Τα όρια θέτουν σωστές βάσεις για καλές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, βοηθούν να διαφυλάξουμε την ακεραιότητά μας και να προστατευόμαστε από την χειραγώγηση, την εκμετάλλευση και την παραβίαση των άλλων.

Το παν είναι ο τρόπος. Είναι άλλο πράγμα να της είπε "Ξέρετε κυρία τάδε, θα προτιμούσα να μη με αποκαλειται κοπελια γιατί δε μου αρέσει ως προσφώνηση.Πειτε με καλύτερα με το όνομα μου, με λένε ταδε " και να της χαμογελάσει και εντελώς άλλο να της πει"Σας παρακαλω, προσέξτε πώς μου απευθύνεστε είμαι η γιατρός σας" και να το πει με υφακι και απότομο αυστηρό ύφος. Ένας άνθρωπος που νοσηλεύεται όσο χρόνων και αν είναι είτε έχει κάτι σοβαρό είτε κάτι πιο ελαφρύ νιώθει αδύναμος και πολλάκις φοβισμένος. Αν ήμουν γιατρός θα ήθελα οι ασθενείς μου να μου μιλούν στον ενικό και να νιώθουν άνετα και ασφαλείς στα χέρια μου. Άλλωστε ο σεβασμός κερδίζεται και αλλιώς και όχι απλώς με την υπενθύμιση τυπικών προσφώνησεων.

Όταν απλά δε ενδιαφέρει μόνο να κάνεις επίδειξη γνώσεων, κύρους, θέσης, στυλ ή ότι άλλο έχεις ανάγκη να μάθουν οι άλλοι για σένα, αυτά είναι τα αποτελέσματα. Εδώ υπάρχουν άτομα 50 χρονών που κάνουν επίδειξη γνώσεων στα 20χρονα και καμαρώνουν κιόλας. Κάτσε κυρά μου, να δεις τί θα μάθει και ο άλλος μέχρι τότε, 30 ολόκληρα χρόνια έχει μπροστά του. Τελικά το ψώνιο δεν έχει επάγγελμα. Το συναντάς παντού.