Ακριβώς το ίδιο είχα περάσει και εγώ στο σχολείο... Όπως και να'χει μην κρατάς κακία μέσα σου. Ενας ένας οι συμμαθητές σου, ίσως να ήταν και καλά παιδιά, αλλά στο σχολείο λειτουργουν σαν "αγέλη", με αποτέλεσμα πάντα να υπαρχουν ένα δύο άτομα που περιθωριοποιούνται και μάλιστα χωρίς να έχουν κάτι το απωθητικό. Το στενάχωρο είναι ότι μπορεί κάποιο παιδί, να θεωρήσει ότι φταίει το ίδιο, ή ότι παντού θα τρώει πόρτες και εν τέλει να κλειστεί στον εαυτό του. Και κακά τα ψέματα, ένα κουσουρι σου μένει, ίσως ένα αγχος μην βρεθείς παλι στην ιδια θεση. Το αδερφάκι μου που ειναι τερμα χαμηλων τονων εκ φυσεως (και οχι γιατι το τραμπουκιζουν στο σχολειο) τώρα είναι στην ίδια φάση, αλλά λίγο χειρότερα γιατι ξέρεις τα αγορια είναι πιο σκληρά .Ευτυχώς το καταλάβαμε και αρχισε να πηγαίνει δραστηριότητες κλπ. ώστε να νιωθει γεματος. Σε εμένα γιατι ήμουν πιο τσαμπουκάς γενικά οι γονείς μου δεν είχαν καταλάβει τίποτα...