Έχουμε στόμα για να μιλάμε. Ό,τι μας ενοχλεί μπορούμε να το λέμε στον άλλον. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να μπαίνει στο μυαλό μας, να διαβάζει τις σκέψεις μας, να φανταστεί, να υποψιαστεί μήπως είπαμε κάτι και τον ενόχλησε. Όχι. Δεν αξίζει αυτό σε κανέναν, στις σχέσεις χρειάζεται να υπάρχει επικοινωνία, ειλικρίνεια, ευθύτητα. Οπότε δε χρειάζεται να βασανίζεσαι από τύψεις μήπως έκανες κάτι. Όταν έναν άνθρωπο τον θεωρούμε καλό μας φίλο, είναι φυσικό να μπορούμε να είμαστε και ειλικρινείς μαζί του, ξεκάθαροι. Αν κάτι μας ενοχλεί, το λέμε, το συζητάμε. Δεν το θάβουμε. Η φίλη σου, δεν εξέφραζε αυτά που χρειαζόταν να εκφράσει, τα έθαβε, μέχρι που έκανε το μπαμ. Χρειάζεται να καταλάβεις ότι ο τρόπος που λειτούργησε, ήταν κάτι δικό της, όχι δικό σου. Σχετικά με το γράμμα δεν ξέρω τι να σε συμβουλεύσω. Φαίνεται ότι έχεις ανάγκη να το κάνεις και έχεις κάθε δικαίωμα σε απαντήσεις. Θα μπορούσες να το γράψεις, και να μην το στείλεις, να το διαβάσεις ξανά και ξανά. Ίσως και μόνο το γεγονός ότι θα καταγράψεις τα συναισθήματα σου, να σε ηρεμήσει. Αν συνεχίζεις να το έχεις όμως πολύ ανάγκη, μπορείς να το στείλεις, φυσικά.