Είναι υπέροχο που σαν άνθρωπος σου αρέσει να προσφέρεις, να δίνεις στους ανθρώπους γύρω σου. Απλά χρειάζεται να αντιληφθείς τη διαφορά του "προσφέρω" οσο μπορώ και θέλω με το "προσφέρω σε σημείο να μη σκέφτομαι τις ανάγκες μου". Λες ότι είσαι υποτακτική, ότι δίνεις υπερβολικά πολλά στον άλλον, ότι νιώθεις το καλό παιδί. Χρειάζεται να τα δεις όλα αυτά, γιατί δεν είναι θέμα χαρακτήρα, είναι μια μάσκα όπως ανέφερε και η AnnaKid , η μάσκα του καλού παιδιού. Του ανθρώπου που θέλει όλους μα όλους να τους ικανοποιεί , να μη στεναχωρεί κάνενα, να προσφέρει γιατί έτσι νιώθει την αξία του. Εσύ πού βρίσκεσαι μέσα σε όλο αυτό; Εσύ ικανοποιείς τον εαυτό σου; Τον σέβεσαι; Ικανοποιείς τις ανάγκες σου; Ή βάζεις πάνω τις ανάγκες των αλλων; Σκέψου το!