Noμίζω ότι σε μία σχέση μένεις όταν τα καλά είναι παραπάνω από τα κακά και τα καλά επαρκούν για να μην νιώθεις κενό. Οι γονείς μου που είναι πάρα πολύ καλά μεταξύ τους και δείχνουν ακόμα να θέλουν πολύ ο ένας τον άλλον, μου έχουν πει, ότι με το άτομο που θα παντρευτώ θα πρέπει πρώτα από όλα να μπορώ να συνεννοούμαι και να μπορώ και να θέλω να περνάω άπειρες ώρες μαζί του. Σε έναν γάμο πολλές φορές δεν υπάρχει "βγαίνω με τα παιδιά να ησυχάσω", ούτε το "θα μείνω σπίτι γιατί θέλω χώρο". Σκέψου να έχεις παιδιά, δουλειές στο σπίτι και κοινή κρεβατοκάμαρα. Δεν ξεφεύγεις από τον άλλον. Επίσης αυτά που ακούς "ρουτινιάσαμε και χωρίσαμε", ναι μεν έχουν μια βάση, αλλά μια μακροχρόνια σχέση από ένα σημείο και μετά γίνεται ρουτίνα. Το ζητούμενο είναι, να λατρεύεις να ρουτινιάζεις με τον άλλον και τα πιο βαρετά πράγματα μαζί του να είναι συναρπαστικά. Από το να πλύνεις τα πιάτα μέχρι το να αράξεις να δεις τηλεόραση.