Δουλευω σε μεγαλο ιδιωτικο νοσοκομειο. Στις συζητησεις που κανουμε με τους συναδελφους, κανεις μας δεν επηρεαζεται απο οτι και αν δουμε. Δουλευουμε επαγγελματικα και τα μονα που μας απασχολουν ειναι τα λεφτα, οι συνθηκες εργασιας σε σχεση με την εργοδοσια. Προφανως και οι ασθενεις μας εχουν τη μεγιστη δυνατη υποστηριξη μας, νοσηλευτικη, ψυχολογικη, προσωπικη περιποιηση κλπ. Κανεις μας δεν σκεφτεται εκτος νοσοκομειου τα προβληματα των ασθενων μας. Ετσι πρεπει γιατι διαφορετικα δεν θα την βγαζαμε. Το επαγγελμα ομως να ξερεις οτι εχει πιεση και τρεξιμο. Πολλες στιγμες ειναι ψυχοφθορο απο το φορτο εργασιας αλλα και απο περιεργους συνοδους, αυτοι ειδικα ειναι μεγαλη πληγη.