ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ψάχνω δουλειά και μιλάω με έναν άνθρωπο που είναι ψαγμένος στα επαγγελματικά. Γνωρίζει πως έχω περάσει μακροχρόνια κατάθλιψη, έχοντας μάλιστα χαρτί γιατρού στα χέρια μου. Έχω ξεπεράσει την κατάθλιψη τα τελευταία πέντε χρόνια και σκέφτομαι με πολύ διαφορετικό τρόπο πλέον.Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν πρόσφατα μου πρότεινε να εργαστώ ως νοσηλευτής, λέγοντας μου πως είναι σπουδαία ευκαιρία.Η προοπτική της μόνιμης εργασίας μου ακούγεται ενδιαφέρον όμως δεν ξέρω αν θα αντέξω να βλέπω ανθρώπους με σκισμένα χέρια, σπασμένα πόδια κλπ. Νιώθω πως θα αποκτήσω χειρότερα προβλήματα βλέποντας τέτοιες εικόνες καθημερινά.Μίλησα με την ψυχολόγο μου μετά από πέντε χρόνια για αυτό το θέμα και μου είπε να το τολμήσω μιας και θα μπορούσα να έρθω σε επαφή με τέτοιες καταστάσεις οποιαδήποτε στιγμή. Μου πρότεινε να κάνω συνεδρίες τις πρώτες εβδομάδες αν ξεκινήσω τη δουλειά.Αν και είναι μοναδική ευκαιρία εμένα με φρικάρει όλο αυτό.Όλοι μου οι φίλοι μου λένε να μην το κάνω, το ίδιο και οι δικοί μου.Εσείς ως άγνωστοι τι μου προτείνεται; Τι θα κάνατε στη θέση μου;