Μακάρι να τον βρείτε το δρόμο σας, Βασίλη!Καταλαβαίνω ότι δεν ζούμε πια στις προηγούμενες γενιές όπου καθένας μπορούσε να έχει μια στρωμένη πορεία από τα 18 του με σπουδές, μια σίγουρη δουλειά, αποταμίευση για αγορά σπιτιού, αυτοκινήτου, έπειτα δημιουργία οικογένειας και στο τέλος μια ωραία σύνταξη. Πλέον έχουν αλλάξει οι προτεραιότητες, όπως και οι οικομικές δυνατότητες της γενιάς μας. Δεν ζούμε πλέον για να αποταμιεύουμε για ένα πρώτο οικογενειακό ταξίδι σε μία δεκαετία από τώρα και ένα καλό σπίτι κάπου στα 40 μας, και συχνά δεν γίνεται αυτό. Αντίθετα, αντιλαμβανόμαστε πως η ζωή είναι εδώ και τώρα με πάμπολλες επιλογές, ενώ με τα ταξίδια ανοίγουν οι ορίζοντες. Επίσης, με κάποιο ταξίδι δεν αποκλείεται να δημιουργηθούν και νέες προοπτικές, ειδικά εφόσον δεν μοιάζετε να ψάχνετε να δουλέψετε σε πολυεθνική σε γραφεία στο Μανχάταν, αλλά φαίνεστε ανοιχτός σε κάθε μη-συμβατικό ενδεχόμενο, π.χ. πωλητής σουβενίρ στα Νησιά Κουκ (και το λέω σοβαρά, υπάρχουν αυτοί που θα ονειρεύονταν μια τέτοια δουλειά και σε τέτοια μέρη). Καλά κάνετε και δεν συμβιβάζεστε με το ΙΕΚ, τουλάχιστον όχι ακόμα. Πιο ευτυχισμένος θα είστε αν αυτή την περίοδο θα κάνετε κάτι άλλο και μετά θα το σκεφτείτε αν θέλετε στ' αλήθεια τις σπουδές/τέχνες ή όχι.Καλή τύχη με τη δουλειά και αν τυχόν δεν συμβεί, τότε θα είναι να βγάλει σε άλλο καλό η ροή των πραγμάτων που αναφέρετε.
