Τι όμορφο αυτό που περιγράφεις. Μου θυμίζει κάτι μοναδικό που έχω ζήσει.Αφού έκανε πρώτος κίνηση πιστεύω ότι μπορεί να κάνει ξανά αφού έχει το πράσινο φως, ομως -αν και στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν το προτεινω-μπορείς κι εσύ να το κάνεις όταν νιώσεις ότι έχει έρθει η σωστή στιγμή. Μη βιαζεσαι. Δείξε άνετη, χαλαρή, χαρούμενη, ίσως εκείνος αγχώνεται, μην του μεταδίδεις την αγωνία σου. Συνέχισε να ανταποκρινεσαι στις ματιές αυτές.Μην του δείξεις ότι περιμένεις πώς και πώς μόνο τη στιγμή που θα σου πει να βγείτε ξανά. Και τώρα περνάς ωραία μαζί του.Μην τον πιέσεις. Έχεις κι άλλα ενδιαφέροντα, έτσι;Ομως μην πέσεις στην παγίδα να αρχίσεις να κάνεις τα σαχλα που λένε "φτύσε τον να κολλήσει". Το αντίθετο θα πετύχεις.Με άλλα λόγια υπομονή και συνέχισε έτσι.Ζήσε κάθε κοίταγμα, κάθε αμηχανία, κάθε φτερούγισμα της καρδιάς σου, για όσο διαρκεί. Δε θα κρατήσει για καιρό, μα είναι τόσο συγκλονιστικό.Καλή τύχη σου εύχομαι!