Όταν συναντώ τέτοια άτομα και οι συνθήκες δεν επιτρέπουν να φύγω αμίλητος, μπαίνω στη φάση τους και τους σερβίρω ,ό,τι πιο άσχετο μου έρθει (από Ευαγγέλια, τον Πυθαγόρα, τη βίβλο των νεκρών, Καστανιέδα, Καμπάλα και δικές μου αυτοσχεδιαζόμενες βλακείες πολύ χειρότερες. Ω, ναι, ενθουσιάζονται.Ποτέ κανείς δεν έφερε αντίρρηση, δεν γέλασε, δεν κατάλαβε το δούλεμα. Από αυτό το δόλιο πάθος, εκτός που διασκεδάζω, έμαθα πως η βλακεία είναι ανίκητη." Πιστεύω γιατί είναι παράλογο" που έλεγε κι ο Τερτυλιανός. Όσο πιο παράλογο τόσο καλύτερα.Αντιθέτως η αναφορά στα θαύματα της φύσης, του έρωτα και της Τέχνης (η Μεταφυσική της Φυσικής δηλαδή) τους φέρνει χασμουρητά.Κι ενώ ο επιστημονικός τύπος ενίοτε γίνεται βαρετός από ορθολογισμό (κορεκτίλα) και έλλειψη φαντασίας, ο μεταφυσικός μη έχοντας ούτε λογική, ούτε φαντασία, καλύπτεται από την φαντασίωση.Είναι ζωγράφος που έχασε τα πινέλα του, μουσικός που του σπάσανε το βιολί.Αλλά στον μεταμοντέρνο κόσμο μας είναι απίθανο να συναντήσεις κάποιον που είναι κάτι από αυτά, να ανήκει σε κάποιον τύπο, έστω έναν αληθινά ηλίθιο. Όλοι λίγο από όλα και τίποτε. Τώρα και οι κανονικοί και οι έξυπνοι μοιάζουν με βλάκες με την πρώτη ματιά.Επειδή οι βλακεία αυξήθηκε και πληθύνθηκε και δεν θέλουν να ξεχωρίζουν από την μάζα.Μήπως δεν το προφήτεψε κι ο Χριστούλης πως οι έσχατοι έσονται πρώτοι; Τι δεν καταλαβαίνεις; Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι.