Συμφωνώ στο γενικό περίγραμμα μαζί σου, είναι εύκολο να κρίνεις και να κατακρίνεις κάποιον όταν δεν έχεις βρεθεί στη θέση του. Από εκεί και πέρα, σε κάτι είμαι απόλυτος βάσει εμπειρίας: όποτε γνώριζα μία γυναίκα παντρεμένη/ δεσμευμένη, πάντοτε γινόταν ένα αυτόματο μπλοκάρισμα στο μυαλό μου. Ποτέ δεν αφέθηκα, ποτέ δεν έπιασα τον εαυτό μου να λιγουρεύεται μία που βρισκόταν αλλού, ποτέ δεν ''ερωτεύθηκα'' ούτε ονειρεύτηκα να γίνω χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Και δε στα λέω από πουριτανισμό ή ηθικολογία, καμία σχέση απολύτως. Δεν το παίζω άσπιλος, αμόλυντος και ''σωστός''. Απλά, πιστεύω ότι το μυαλό ενίοτε αφήνεται όταν και εμείς οι ίδιοι το αφήνουμε.