Περιγραφεις την συμπονοια, οχι την ενσυναισθηση. Αν και σχετιζονται ειναι διαφορετικοι οροι.Δεν βαζεις τον εαυτο σου στη θεση του αλλου... δεν τον καταλαβαινεις.Τον συμπονεις και τον λυπασαι. Γι' αυτο και η συμπονοια συνοδευεται απο την επιθυμια να βοηθησουμε. Εξου και η απογοητευση οταν δεν μπορουμε να βοηθησουμε ή οταν οι γυρω μας αδιαφορουν.Με την ενσυναισθηση καταλαβαινεις και αυτους που δεν λυπουνται... αυτους που γυριζουν το κεφαλι.Αν κατι μας φενεται παραλογο ειναι γιατι δεν θελουμε να μπουμε στη διαδικασια να το καταλαβουμε.Δεν υπαρχουν παραλογες καταστασεις... ακομα και ακραιες συμπεριφορες εχουν λογικη.Τελος, δεν νομιζω οτι η ενσυναισθηση ειναι βαριδιο.Σε βοηθαει να κατανοησεις τον κοσμο και κατ' επεκταση τον εαυτο σου.Μονο αν καταλαβουμε ποσο χαμηλα ή ψηλα εχουμε την δυνατοτητα να φτασουμε, μπορουμε να αλλαξουμε κατι.-Καλες γιορτες και σε εσενα!