Καμιά φορά ξεσπούσαν τα υπόλοιπα παιδιά σε γέλια με τις παντομίμες μου, και γύριζε ο Καθηγητής να δει τι πάθανε. Του έλεγα: "Χαίρονται Κύριε επειδή διευκολύνονται και επειδή με έχουν συμμαθήτρια, δεν είναι κακό να γελάμε κάπου κάπου". Και ο Καθηγητής γύριζε πάλι προς το παράθυρο.Τώρα που το σκέφτομαι ήμουν το χαρισματικότερο παιδί της τάξης. Το λιγότερο.(:
