Έχεις πολύ δίκιο σε όλα όσα λες... Δεν έχω να πω κάτι... Απλα θα "δικαιολογήσω" τον εαυτό μου λέγοντας ότι τυφλωθηκα λόγω του μικρού της ηλικίας μου τότε 18.. Και ότι ζούσα σε έναν ποκυ ρομαντικό κόσμο που είχα χτίσει στο κεφάλι μου... Ήταν όλα ροζ και ήμουν πολυ αισιόδοξη στο ότι για όλα υπάρχει λύση.. Που ναι υπάρχουν λύσεις... Όμως πρέπει να θέλουν και οι 2...εχουν γίνει πολλές συζητήσεις χαλαστικε ποκυ σάλιο... Όμως κατάληξη καμία... Εμένα πάντα με ερωτηματικά... Και δεν μπορώ να το καταλάβω... Μαγαπει μου το λέει... Τον πιστεύω... Όμως δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να καλυτερευσουν τα πράγματα... Ούτε σε ότι έχει να κάνει με τα παιδιά... Είναι δύσκολη η θέση μου... Δεν μετάνιωσα που έκανα παιδιά μαζί του γιατί μεμονωμένα σαν άνθρωπος είναι πολυ καλός... Σαν πατέρας καλύτερος... Αλλά στο μαζί το χάνουμε.... Εκεί μπερδεύομαι... Αν με καταλαβαίνεις....