Κατανοώ τι λες. Εντοπίζω το ζήτημα σε 2 παράγοντες:1.Yπάρχει όντως μεγάλη δηθενιά. Μπορεί να διαφωνήσεις επί προσωπικού αλλά δεν το λέω για σένα, το λέω γενικά. Κι ισχύει. 2.Απευθύνεσαι στον λάθος κόσμο. Τα "λιγότερο mainstream" να το πω (που κι αυτά mainstream γίνονται όταν επικοινωνούνται με πολλούς, δουλεύω με κάτι που παίζει πάρα πολύ αυτός ο παράγοντας) έχουν συγκεκριμένους χώρους-χρόνους-κοινό. Θα τους βρεις σε συζητητήρια εξειδικευμένα, λέσχες βιβλίων, λέσχες ταινιόφιλων, γκουρμέ αγοραστές, κλπ. Μην περιμένεις να πεις στον κυρ-Τάσσο από τα Σούρμενα για Ταρκόφσκι, έχει ξύπνημα στις 5 και οικοδομή στις 7. Μπορείς να του δείξεις όμως τον Καθρέφτη και να ταυτιστεί με τη ζωή που ζούσε πριν 40 χρόνια στο χωριό κλπ. Τότε έχεις πετύχει κάτι πολύ σπουδαίο: έχεις αλώσει το συναίσθημά του! Ο απλός άνθρωπος ταυτίζεται και συγκινείται με το συναίσθημά του. Ο διανοούμενος συγκινείται με την ιδεολογικοποίηση των εννοιών και τα κρυμμένα νοήματα. Στο τέλος τέλος από το ίδιο καλύβι βλέπουν την φωτιά στο δάσος...:)