Έχω άλλη οπτική για τέτοια ζητήματα (αλλά και γενικά) : με τρελαίνει η άγνοια κι όχι η γνώση. Αν ξέρω κάτι μπορώ να το διαχειριστώ, είναι στο χέρι μου να μείνω κολλημένη ή να ξεκολλήσω, δεν υπάρχει κάποια εκκρεμότητα. Υ. Γ. Αν είχατε κάτι καλό για όσο κράτησε, αυτό περί σκουπιδιών δεν το καταλαβαίνω. Η γνώμη μου είναι ότι η μόνη αξίωση που μπορούμε να έχουμε από τον άλλον αφορά το συμπεριφορικο κομμάτι σε λογικά πλαίσια, όπως κι αν απ' τον εαυτό μας. Αν υπάρχει καλή συμπεριφορά και τίμια, χαιρόμαστε τις στιγμές που μοιραστηκαμε. Αν δεν υπήρχαν ή ήταν ισχνες σε σχέση με τ' αρνητικά μαθαίνουμε καλύτερα τον εαυτό μας και τους άλλους όχι γιατί είναι το δίκαιο απαραίτητα, αλλά για να σωσουσε οτιδήποτε αν σώζεται. :)