Λυπάμαι πολύ για αυτό που σου συμβαίνει.Έχω μεγαλώσει σε ανάλογο περιβάλλον και σε καταλαβαίνω απόλυτα. Ο δικός μου αδερφός επίσης έσπαγε πράγματα, έβριζε όποιον έβλεπε μπροστά του για γελοία πράγματα (π.χ. επειδή τράβηξαν τις κουρτίνες), τα ήθελε όλα όπως ήθελε εκείνος και φυσικά ήταν επιθετικός και προς εμένα και προς τους γονείς μας. Δεν έβριζε απλά, σήκωνε και χέρι. Είναι πλέον 34 χρονών και κάνει τα ίδια.Δε φταις εσύ για αυτό που συμβαίνει. Οι γονείς σου αγαπάνε τον αδερφό σου και έχουν άγχος για το τι θα απογίνει όταν εκείνοι δεν είναι πλέον εκεί, γιατί βλέπουν πως δεν είναι ένα λειτουργικό άτομο. Προφανώς και είναι τελείως κακομαθημένος, αλλά ίσως έχει και ψυχολογικά προβλήματα που χρειάζονται θεραπεία.Οι γονείς σου έχουν κάνει μια συνειδητή επιλογή να υποφέρουν μ'αυτό το άτομο, να μη βάζουν όρια και να υπομένουν τα πάντα επειδή πιστεύουν οτι έτσι πρέπει να κάνουν για το παιδί τους. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι για τις δικές τους επιλογές.Εσύ, ωστόσο, μπορείς να επιλέξεις διαφορετικά για τον εαυτό σου - δεν αναφέρεις τι ηλικία έχεις και αν είσαι σε θέση να μείνεις αλλού, αλλά θα σου πρότεινα το συντομότερο να δεις πως θα φύγεις απ'αυτό το περιβάλλον, που μόνο σε φθείρει. Μπορείς να μαζέψεις χρήματα και να μείνεις αλλού, με συγκάτοικο ίσως? Αν όχι άμεσα, τότε κάνε ένα πλάνο για το πως θα βγάλεις τον εαυτό σου απ'αυτή την απαίσια κατάσταση.Είσαι θύμα ενδοοικογενειακής βίας και μπορείς να δοκιμάσεις δωρεάν συνεδρίες με τον ψυχολόγο του δήμου σου για υποστήριξη που σίγουρα θα σου χρειαστεί.Υπομονή και ένα πλάνο σου χρειάζονται, και θα τα καταφέρεις. Κουράγιο!