1.Εισαι πολυ τυχερη που οι φιλοι σε δεχτηκαν πισω.Διοτι το να αραιωσεις λιγο τις συναντησεις μαζι τους οταν κανεις σχεση,το καταλαβαινω,αλλα το να πεσεις με τα μουτρα στη σχεση,να προσκολληθεις στο συντροφο κ να χαθεις πχ τελειως για μηνες,η δικη μου ιδιοσυγκρασία δε το σηκωνει(το εχω ζησει κ πλεον βαζω ορια) κ η "φιλια" μου κανει φτερα!Απαιτω να διατηρησει μια ισορροπια(γιατι μπορει ο φιλος,ολοι μπορουμε) ανάμεσα στο χρονο που αφιερώνει στο συντροφο και σε αυτο που δινει στους φιλους,οικογενεια,δουλεια κτλ2.Τι.ακριβως φοβασαι για το μελλον?
