Αρχείο

Το ότιο δικομματισμός στην Ελλάδα σπρώχνειτον κόσμο στην αγκαλιά του όμορφουΤσίπρα φτάνει από μόνο του για νακαταλάβει κανείς πόσο πραγματικά χάλιαείναι τα πράγματα (το άλλο ανησυχητικόείναι τα νούμερα τηλεθέασης τουΛαζόπουλου). Δεν έχει τίποτα ιδιαίτερακακό ο Τσίπρας, απλά δεν έχει και τίποτετο ιδιαίτερα καλό, εκτός ίσως από αυτότο καθησυχαστικό χαμόγελο και τηνπαροιμιώδη ευκολία σε αυτονόητεςαλήθειες. Το ότι τρέχει και παρευρίσκεταισε όλες τις συνδικαλιστές επαναστάσεις(βλέπε ΔΕΗ) δεν νομίζω ότι μας δίνει καιπολλά ενθαρρυντικά σημάδια για το πώςμπορεί να διαχειριστεί την πιθανολογούμενησημαντική εκλογική του δύναμη. Τοπιθανότερο είναι να τη χρησιμοποιήσειμε τα τσαλίμια της γκόμενας που όλοιθέλουν να γαμήσουν και αυτή αντιστέκεταιμέχρι να πετύχει τη σωστή συμφωνία. Αλλάγια να πούμε και την αλήθεια, όπως έχουντα πράγματα τα τελευταία χρόνια στηνΕλλάδα, η μόνη πολιτική δύναμη που θαμπορούσε να είχε κάνει κάτι (έστω καιμικρό) ήταν η Νέα Δημοκρατία. Και αυτήαπλώς τα έκανε όσο πιο σκατά γινόταν!Μια από τις ελάχιστες συμπαθείς πολιτικούςτης Δεξιάς που υπέστη έναν άθλιο πόλεμοόσο ήταν υπουργός είναι η Γιαννάκου, ηοποία υπεβλήθη και σε δεύτερη εγχείρησηακρωτηριασμού. Τώρα φυσικά όλοι τησυμπονούνε.