1Δείχνετε να ανήκετε στις καλλιεργημένες γυναίκες, το ενδιαφέρον σας όμως στρέφεται στις έξυπνες απαντήσεις κι όχι στο να έχουν λεπτότητα. Γνωρίζετε ότι λειτουργείτε ως πρότυπο; Exarsi
Υποθέτω ότι θέλετε να ξέρετε γιατί επιλέγω να εκφράζομαι ως αγοραίος καραγωγεύς, ενώ, προφανώς, το έχω μέσα μου το σανσόν και το ντελακρουά. Η απάντησή μου είναι ότι είμαι καταπιεσμένο παιδί, κομπλεξικό και διχασμένο. Συγκινούμαι από ένα σονέτο της Ελίζαμπεθ Μπράουνινγκ , αλλά συγκλονίζομαι εξίσου με ένα τραγουδιστό σύνθημα απ' αυτά που λένε οι οπαδοί του ΠΑΟΚ (όταν είναι πολύ, πολύ θυμωμένοι). Στη δεύτερη ερώτηση, όχι, δεν γνωρίζω ότι λειτουργώ ως πρότυπο. Εάν υπέπιπτε στην αντίληψή μου κάτι τέτοιο, θα κόμπλαρα πολύ και δεν θα τολμούσα ποτέ να εκφραστώ ξανά δημοσίως.
2Πώς διαχειρίζεσαι τη μοναξιά μετά από ένα διαζύγιο, με όλο το φορτίο του, και όταν έχεις περάσει προ πολλού τα σαράντα; Πώς διαχειρίζεσαι τη μοναξιά, όταν ακόμα και αν ξεπεράσεις τις δικές σου φοβίες και θελήσεις ξανά να προσφερθείς, τα μάτια που αντικρίζεις γύρω είναι αυτά που είναι από φόβο ερμητικά κλειστά;Πώς διαχειρίζεσαι τη μοναξιά, ειδικά τα Σαββατόβραδα που ο γιος σου είναι στη μητέρα του και οι φίλοι σου έχουν οικογενειακές υποχρεώσεις; Πώς διαχειρίζεσαι τη μοναξιά σ' αυτή την πόλη, έτσι που την καταντήσαμε; Πώς διαχειρίζεσαι τη μοναξιά, όταν αρχίζεις να τη συνηθίζεις; Il Conformista
Τώρα, αν κατάλαβα καλά: είσαι άντρας, single, πριν τα πενήντα, και χωρίς το άγχος να γίνεις μπαμπάς, αφού ήδη είσαι (να τον χαίρεσαι τον γιόκα σου). Και είσαι στο ψάξιμο για γυναίκα, που πάει να πει ότι ψιλο-χοντροκυκλοφορείς στην Αθήνα. Και βλέπεις ό,τι γουστάρεις εσύ, Σαββατιάτικα, στην τηλεόραση. Καλά, ρε φίλε, σε μένα βρήκες να γράψεις τον καημό σου; Θέλεις να μου σπάσεις τα νεύρα; Ξέρεις πόσο θέλω ΤΩΡΑ να γίνω εσύ;
3(Αυτή ήταν η πλακατζίδικη απάντηση, μπας και σκάσεις ένα χαμόγελο. Η κανονική απάντηση είναι ότι η μοναξιά είναι μέγα παλούκι. Πληγή που δεν παλεύεται. Δεν χρειάζεται «διαχείριση», αυτά εμένα μου φαίνονται αμερικανιές. Πόνο θέλει και χρόνο. Ο καθένας παίρνει όσο χρειάζεται. Keep walking.) Το χαμομήλι, το τίλιο και το φασκόμηλο πρέπει να βράζουν ή απλώς να μένουν σε καυτό νερό και για πόση ώρα; Επίσης, θα εκτιμούσα μια καλή συνταγή για σαλέπι. Μάνος
Εγώ τα ρίχνω και τα τρία σε νερό, λίγο πριν τον βρασμό, για να μην «τα τρομάξω», όπως μου έλεγε η γιαγιά μου. Τα αφήνω να κοχλάσουν ελεγχόμενα, πέντε με επτά λεπτά, και μετά τα αφήνω ήσυχα να κρυώσουν λιγάκι, και να «κάτσει» το βότανο. Τότε τα σουρώνω και στην υγειά μου. Σαλέπι δεν έχω φτιάξει, και δεν θυμάμαι αν έχω πιει ποτέ στη ζωή μου (τέτοιες ώρες που πίνουμε σαλέπι, τι να θυμάμαι, κιόλας, η γυναίκα;). Βρήκα, όμως, μια συνταγή που μου φαίνεται αξιοπρεπέστατη στο GreekCook.gr.
4Όπως ίσως θα γνωρίζετε, αν έχετε επισκεφθεί έστω και μία φορά την ερωτική μας πόλη, δυο τρεις δρόμους βόρεια της Τσιμισκή βρίσκεται η οδός Εγνατία. Όλοι (ακόμη και το google maps) την αναφέρουν ως Εγνατίας, εγώ όμως πιστεύω ότι έχει πάρει το όνομά της από κάποιον κύριο Εγνατία, αλλά δεν γνωρίζω ποιον (όπως ακριβώς και η άλλη από κάποιον κύριο Τσιμισκή), χωρίς να υπάρχει η παραμικρή σχέση με την Εγνατία Οδό. Σας παρακαλώ να ερευνήσετε το θέμα, είμαι βέβαιος ότι έχω δίκιο, δεν αντέχω άλλο να ακούω Εγνατίας και Μπότσαρη γωνία, με κρατάει άγρυπνο τα βράδια κ.λπ. Μερσί, Winteracademy
Δικός μου άνθρωπος είσαι. Κι εγώ δεν μπορώ να κοιμηθώ τη νύχτα από εντελώς άχρηστα (κατά τους άλλους πάντα) κολλήματα που με βασανίζουν. Λοιπόν: κύριος Εγνατίας δεν υπήρχε, τουλάχιστον όχι αρκετά μέγας ώστε να επισκιάσει την ξακουστή ρωμαϊκή στράτα. Οπότε, σωστά κλίνεται στη γενική: όταν λέμε, ας πούμε, «διασταύρωση Εγνατίας (οδού) και (οδού) Μπότσαρη, καλώς το λέμε. Εντάξει; Νιώθεις τώρα τα βλέφαρά σου να βαραίνουν; Κι εγώ. Και οι υπόλοιποι αναγνώστες, επίσης!
σχόλια