Ζούμε στην ομορφότερη χώρα του κόσμου. Επίσης όταν εμείς κάναμε φιλοσοφίες, τραγωδίες, γνωμικά και δίναμε τα φώτα στον κόσμο, οι άλλοι ακόμα ξεψειρίζονταν κρεμασμένοι ανάποδα από τα δέντρα και έτρωγαν τις μπανάνες χωρίς να τις ξεφλουδίσουν. Επίσης μην ξεχάσουμε ότι έχουμε 9 μήνες το χρόνο ήλιο και έτσι δεν χρειαζόμαστε εσωτερικούς χώρους ούτε μπουφάν ούτε καλοριφέρ αλλά μόνο μαγιό, τηγανητά καλαμαράκια, χωριάτικες σαλάτες και σαγιονάρες. Είμαστε και καταπληκτικοί εραστές, γεγονός που επιτείνει την υπερθέρμανση της χώρας και το φαινόμενο του θερμοκηπίου πάνω από την πόλη. Το γεγονός της υπερθέρμανσης της πρωτεύουσας έχει προφανώς ωθήσει τους ιδιοκτήτες μπαρ στο να μην νοικιάζουν ένα χώρο για να τον κάνουν μπαρ-εστιατόριο αν αυτός ξεπερνά σε καθαρή επιφάνεια τα 30 τ.μ. πρώτον για να μην πληρώνουν κερατιάτικα κοινόχρηστα για το πετρέλαιο και δεύτερον ποιος θα κάτσει μέσα, νέοι άνθρωποι. Πολλές φορές η επιφάνεια αυτή καταλαμβάνει και τον καμπινέ, το μπαρ, τον μπάρμαν, τη σερβιτόρα, τα τραπέζια, τη κουζίνα, τη γωνίτσα του ντιτζέι, τον ίδιο το ντιτζέι, ένα δεύτερο μπαρ, την αποθήκη της καθαρίστριας και το γενικό του ρεύματος.
Έτσι μας απομένει εκμεταλλεύσιμος καθαρός χώρος για τους θαμώνες το ιλιγγιώδες εμβαδό των 15 τ.μ. στο οποίο πρέπει να σταθείς, να μεταφέρεις το βάρος από το ένα πόδι στο άλλο μην πιαστείς, να χορέψεις, να σηκώσεις το χέρι να φέρεις το ποτήρι στο στόμα, να μιλήσεις και να κοιτάξεις γύρω. Το να πας να κατουρήσεις χρήζει περισσότερου χώρου οπότε να κατουράτε στα σπίτια σας και όταν είστε στα μπαρ μην γυρνοβολάτε όλη την ώρα στον καμπινέ, πάνω κάτω δύο-δύο, μας ενοχλείτε εμάς τους προνοητικούς. Βέβαια είπαμε ότι είναι ζεστή η ατμόσφαιρα και παρεΐστικη.
Έτσι οι ιδιοκτήτες κέντρων διασκεδάσεως υπό τον κίνδυνο να παστωνόμαστε τόσο πολύ ώστε να μην μπορούμε να παραγγείλουμε δεύτερο ποτό και να μειώνεται η κατανάλωση, αποφάσισαν να μας βγάλουν έξω, να μας απλώσουν στα πεζοδρόμια να καθαρίζουμε φασολάκια σαν τη γιαγιά μου τα καλοκαίρια. Και καλά πες όταν είναι καλοκαίρι, δεν σου πάει η καρδιά να κάτσεις μέσα ενώ έξω έχει χαρά θεού και ξεχύνεσαι στο πεζοδρόμιο και ακουμπάς το ποτό και στην οικοδομή δίπλα και το απολαμβάνεις. Ή σε πετούσαν στη ταράτσα να απλώσεις ρούχα. Το χειμώνα τι κάνουμε, που όλα τα μπαρ είναι τρύπες σαν περίπτερα, με τη μούρη μπαίνουμε με τον κώλο βγαίνουμε.
Η λύση είναι οι ιδιοκτήτες μαγαζιών-λαγουμιών να τοποθετήσουν μεγάλα βαρέλια με την τρύπα πάνω [όχι αυτά που τα έχουν βάλει ανάποδα και τα έχουν κάνει τραπέζια], να τα γεμίσουν με σκουπίδια και μαδέρια και να τους ανάψουν μια φωτιά μέσα να μαζευόμαστε γύρω όλοι οι κάμμενοι του σαββατόβραδου με τα σκισμένα παλτό και τις τσαλακωμένες εφημερίδες από μέσα, τα γάντια με τις κομμένες άκρες, τις σιχαμένες γενειάδες να ζεσταινόμαστε με τα χνώτα μας κάτω από τη γέφυρα με τα χαρτόκουτα και τις βρωμόγατες και δίπλα ο ατμός να βγαίνει από τους υπονόμους. Επίσης εκεί δίπλα πολύ ωραία μπορεί να ενσωματωθεί ένα υπαίθριο μπάρμπεκιου να ψήνουν κάστανα, μασμέλοζ και καλαμπόκια, να πετάνε καμιά πίτα στη φουφού να κοπανάμε τα κονιακάκια από τα φλασκιά, ουουου άρχοντες. Από μουσική θα έχουμε τον ήχο από τα κουτάλια πάνω στα άδεια κονσερβοκούτια φασολιών, τα δόντια μας που τρίζουν και το «να πω τον πόνο μου στις γάτες, να μπερδευτώ με τους εργάτες και στη φουφού του καστανά κλπ». Καλό χειμώνα Γκόθαμ σίτι.
Έτσι μας απομένει εκμεταλλεύσιμος καθαρός χώρος για τους θαμώνες το ιλιγγιώδες εμβαδό των 15 τ.μ. στο οποίο πρέπει να σταθείς, να μεταφέρεις το βάρος από το ένα πόδι στο άλλο μην πιαστείς, να χορέψεις, να σηκώσεις το χέρι να φέρεις το ποτήρι στο στόμα, να μιλήσεις και να κοιτάξεις γύρω. Το να πας να κατουρήσεις χρήζει περισσότερου χώρου οπότε να κατουράτε στα σπίτια σας και όταν είστε στα μπαρ μην γυρνοβολάτε όλη την ώρα στον καμπινέ, πάνω κάτω δύο-δύο, μας ενοχλείτε εμάς τους προνοητικούς. Βέβαια είπαμε ότι είναι ζεστή η ατμόσφαιρα και παρεΐστικη.
Έτσι οι ιδιοκτήτες κέντρων διασκεδάσεως υπό τον κίνδυνο να παστωνόμαστε τόσο πολύ ώστε να μην μπορούμε να παραγγείλουμε δεύτερο ποτό και να μειώνεται η κατανάλωση, αποφάσισαν να μας βγάλουν έξω, να μας απλώσουν στα πεζοδρόμια να καθαρίζουμε φασολάκια σαν τη γιαγιά μου τα καλοκαίρια. Και καλά πες όταν είναι καλοκαίρι, δεν σου πάει η καρδιά να κάτσεις μέσα ενώ έξω έχει χαρά θεού και ξεχύνεσαι στο πεζοδρόμιο και ακουμπάς το ποτό και στην οικοδομή δίπλα και το απολαμβάνεις. Ή σε πετούσαν στη ταράτσα να απλώσεις ρούχα. Το χειμώνα τι κάνουμε, που όλα τα μπαρ είναι τρύπες σαν περίπτερα, με τη μούρη μπαίνουμε με τον κώλο βγαίνουμε.
Η λύση είναι οι ιδιοκτήτες μαγαζιών-λαγουμιών να τοποθετήσουν μεγάλα βαρέλια με την τρύπα πάνω [όχι αυτά που τα έχουν βάλει ανάποδα και τα έχουν κάνει τραπέζια], να τα γεμίσουν με σκουπίδια και μαδέρια και να τους ανάψουν μια φωτιά μέσα να μαζευόμαστε γύρω όλοι οι κάμμενοι του σαββατόβραδου με τα σκισμένα παλτό και τις τσαλακωμένες εφημερίδες από μέσα, τα γάντια με τις κομμένες άκρες, τις σιχαμένες γενειάδες να ζεσταινόμαστε με τα χνώτα μας κάτω από τη γέφυρα με τα χαρτόκουτα και τις βρωμόγατες και δίπλα ο ατμός να βγαίνει από τους υπονόμους. Επίσης εκεί δίπλα πολύ ωραία μπορεί να ενσωματωθεί ένα υπαίθριο μπάρμπεκιου να ψήνουν κάστανα, μασμέλοζ και καλαμπόκια, να πετάνε καμιά πίτα στη φουφού να κοπανάμε τα κονιακάκια από τα φλασκιά, ουουου άρχοντες. Από μουσική θα έχουμε τον ήχο από τα κουτάλια πάνω στα άδεια κονσερβοκούτια φασολιών, τα δόντια μας που τρίζουν και το «να πω τον πόνο μου στις γάτες, να μπερδευτώ με τους εργάτες και στη φουφού του καστανά κλπ». Καλό χειμώνα Γκόθαμ σίτι.
σχόλια