Κατά τις 12 σήμερα, είκοσι πιτσιρίκια περίπου, από 14-17 χρονών, είχαν μαζευτεί πίσω από μια πλατείτσα στη Λεωφόρο Γαλατσίου (λίγο πιο πάνω από τη Δροσοπούλου), σε μία διασταύρωση όπου δίπλα βρισκεται το Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής.
Κάποια από αυτά, όλα αγόρια, στα χέρια τους κρατούσαν μάρμαρα, πέτρες, δύο μπουκάλια σαν μολότωφ που ουδέποτε χρησιμοποιήσαν και στρακαστρούκες που χρησιμοποιήσαν μία φορά. Ένας κρατούσε ένα ξύλινο κοντάρι. Δεν ήξεραν τί ακριβώς ήθελαν να κάνουν. Νόμιζαν ότι άμα τη εμφανίση τους θα έσκαγαν οι αστυνομικοί να τους πλακώσουν στο ξύλο και πιθανόν να τους σκοτώσουν. Αλλά οι αστυνομικοί δεν ήρθαν. Γι' αυτό αποφάσισαν να τους προκαλέσουν λίγο παραπάνω. Έσυραν δύο κάδους σκουπιδιών στη μέση της Γαλατσίου.
Και φώναξαν ΜΙΑ φορά Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι. Τρομερό.
Τα αυτοκίνητα σταμάτησαν. Οι περαστικοί, οι οδηγοί και όσοι περίμεναν το λεωφορείο κοίταζαν. Η αστυνομία πουθενά. Ευτυχώς.
Πήγα και σήκωσα τους κάδους και τους έβαλα στην άκρη. Τα παιδιά τους ξανάβαλαν. Τους ξαναέβγαλα. Και στο τέλος άρχισα να παραμιλάω. Μίλησα και στα παιδιά. Τους είπα μη τυχόν κάνετε καμιά μαλακία και πετάξετε εδώ τη μολότοφ. Θα γίνει παρανάλωμα, το βενζινάδικο είναι μπροστά στους κάδους.
Ένας γέρος σταμάτησε. Σας παρακαλώ, του λέω, ελάτε να σηκώσουμε τους κάδους.
Μου απάντησε "μα είμαι 75 χρονών κοπέλα μου θα με σκοτώσουν."
Του λέω: "μα δεν τα βλέπετε 16 χρονών παιδιά είναι, με τους μπάτσους τα έχουν όχι με μας, ούτε ξέρουν γιατί τα κάνουν αυτά. "
Με ακολούθησε. Σηκώσαμε τους κάδους τους βάλαμε στην άκρη. Κάποιος στη γωνία έπαιρνε τηλέφωνο την αστυνομία. Ήρθαν σε 3 λεπτά. Κάθησαν στην άλλη γωνία και κοιτούσαν. Τα παιδιά ξανάβαλαν τους κάδους στη μέση του δρόμου και έφυγαν.
Οι αστυνομικοί δεν ξανασήκωσαν τους κάδους. Μέχρι τη στιγμή που έφυγα όλοι κοιτούσαν σταματημένοι σα χάνοι.
Τελικά είμαστε φοβισμένα αδιάφορα βόδια. Φοβόμαστε ακόμα και τα έφηβα παιδιά κι εγγόνια μας που κάνουν μια ανοησία και δεν μπορούμε να πάρουμε ούτε μια πρωτοβουλία για να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη. Περιμένουμε το κράτος, την αστυνομία, το Θεό ίσως.
Σε όλη αυτή τη σημερινή περιπέτεια, δεν άκουσα από τους οδηγούς ούτε ένα ευχαριστώ. Δεν το περίμενα, αλλά τώρα που το σκέφτομαι μου φαίνεται περίεργο. Σα να νόμιζαν ότι αυτή ήταν η δουλειά μου. Να σηκώνω κάδους από τη μέση του δρόμου.
σχόλια