Ο σκηνοθέτης του κινηματογράφου και της τηλεόρασης Χρήστος Δήμας, σκηνοθετεί θέατρο στα πλαίσια του 3ου Low Budget Festival στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Μία θεατρική παράσταση με τον τίτλο Αθανασία και πρωταγωνίστρια την Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους. Στην συνέντευξη που ακολουθεί, μου εξηγεί πως και γιατί επέλεξε να μεταφέρει στη σκηνή αυτό το τόσο προσωπικό κείμενο.
Πως σου προέκυψε αυτό το θεατρικό έργο; Βασίζεται σε προσωπικό σου βίωμα;
Η αφετηρία ήταν πράγματι από ένα προσωπικό βίωμα... ο Τσαρλς... Μάρκετ και Νοε γωνία στο Σαν Φραντσίσκο... του άρεσαν οι σαλάτες, χωριάτικες με φοκάτσια... του έκανα μαθήματα ελληνικών.... ταλαιπωρημένος από τις αιμοκαθάρσεις, μετά σπάει τη λεκάνη του και στο τέλος από το ζάχαρο χάνει και την όραση του. Αφού μας αποχαιρέτησε όλους τους φίλους του με μια επιστολή, πήγε στην γέφυρα του Γκόλντεν Γκέιτ με ένα ταξί, είπε στον ταξιτζή να τον πάει μέχρι την άκρη και μετά πήδηξε..... Είχε πει πολλές φορές ότι ήθελε να ζει στην Ελβετία για να μπορεί να έχει το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια. Από κει και πέρα θεατρική αδεία το επεξεργάστηκα μέσα μου και το κείμενο βγήκε πρώτα σαν κινηματογραφικό σενάριο και μετά σε μορφή μονολόγου ή τέλος πάντων σαν κάτι σαν μονόλογο. Είναι απαραίτητο για μένα στις προσωπικές μου δουλειές να βάζω κάτι τις από το σκοτεινό δωμάτιο που κρατώ μέσα μου και που και που το φωτίζω με μια τόσο δα χαραμάδα φωτός...
Η κεντρική ηρωίδα είναι μια καθηλωμένη γυναίκα σε αναπηρική καρέκλα, οπότε αναπόφευκτα η δράση είναι στατική. Ως κινηματογραφικός σκηνοθέτης, το μονόλογο σου αυτόν τον μετατρέπεις σε ένα κινηματογραφικό κάδρο ή τον εντάσεις σε βιντεοπροβολή η οποία έχει κυρίαρχη σημασία στην παράσταση;
Από την αρχή ήταν πολύ συνδεδεμένη η γραφή του θεατρικού κειμένου της Αθανασίας με το σινεμά. Γράφοντάς το ήξερα ότι έπρεπε να συνοδεύεται από κάποιες συγκεκριμένες εικόνες. Όλα μου τα κείμενα έχουν μια διαλογική σχέση με εικόνα και λόγω πρότερου βίου, μου είναι κάπως πιο εύκολο να οργανώσω την προβολή κινηματογραφικών σχολίων μέσα σε ένα έργο. Επίσης το κείμενο της Αθανασίας το είχα γράψει αρχικά σαν σενάριο μεγάλου μήκους ταινίας με οχτώ χαρακτήρες - ηθοποιούς, δεκαοχτώ χώρους, 26 μέρες γύρισμα και ένα σχετικά φθηνό προϋπολογισμό. Οπότε, η πρόκληση ήταν να βρω τον τρόπο ώστε όλο αυτό το σχήμα που είχα στο μυαλό να το μετατρέψω σε μονόλογο.
Ποια είναι η σχέση σου με το θέατρο;
Έχω σκηνοθετήσει για θέατρο άλλες δύο φορές. Το Καληνύχτα μητέρα το 2002 στο θέατρο Αργώ με τις Μπεμπεδέλη και Υψηλάντη, και το 2003 στο ΚΘΒΕ την Ανυπακοή της Μαρίας Ευσταθιάδη με τους Σαντά, Κατσανδρή και Μούκανο. Από κει και πέρα συνεργάζομαι συχνά με σκηνοθέτες θεάτρου, όπου ντύνω με σινεμά τις εικόνες τους, όπως ο Μαυρίκιος, ο Λιβαθηνός, η Πατεράκη, ο Τζαμαργιάς, ο Λαέρτης Βασιλείου, η Σύλβια Λιούλου, ο Στέλιος Κρασανάκης. Από όλους αυτούς έχω μάθει και συνεχίζω να μαθαίνω. Θεωρώντας τη χρήση του σινεμά στο θέατρο όχι σαν ιντερλούδιο, αλλά σαν ζωτικό κύτταρο της παράστασης. Είμαι ο πρώτος που λέει σε σκηνοθέτες «ξέρεις η παράσταση σου δεν χρειάζεται σινεμά». Άλλες φορές βάζω τις όποιες ιδέες προσπαθώντας να υπηρετήσω το όραμα του σκηνοθέτη. Είναι εξαιρετική άσκηση. Στη συγκεκριμένη δουλειά από την αρχή κουβαλούσα τις εικόνες όπως κουβαλούσα τις λέξεις. Όχι για να σπάσω την στατικότητα αλλά για να δημιουργηθεί ο όποιος διάλογος.
Λες στο σημείωμα του σκηνοθέτη ότι «η γυναίκα διεκδικεί το δικαίωμα να φύγει με αξιοπρέπεια». Έχει ο θάνατος αξιοπρέπεια;
Ο θάνατος έχει αξιοπρέπεια. Ο χρόνος, η φθορά, η απώλεια, ο θάνατος είναι θέματα στα οποία ο καθένας τα διαπραγματεύεται μέσα του με το δικό του τρόπο.... δεν σου δίνω απαντήσεις αλλά σου θέτω ερωτήματα... παίρνω θέση αλλά η θέση είναι προσωπική κατάθεση. Ακόμα και για το ακριβώς αντίθετο από αυτό που πιστεύω, κάποια από τα επιχειρήματα τα επικροτώ και τα θαυμάζω, όμως η συγκεκριμένη παράσταση παίρνει θέση και αποτελεί μια απόπειρα να ξορκίσω τους δικούς μου δαίμονες και την προβολή της δικής μου μελλοντικής μοναξιάς και ίσως ανημπόριας....
κείμενο - σκηνοθεσία - κινηματογράφιση: Χρήστος Δήμας
παίζουν: Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους, Δήμητρα Λημνιού, Νίκος Βαρδάκας
φωτισμοί: Γιώργος Αργυρόπουλος
σκηνικά: Ιουλία Σταυρίδου
κοστούμια: Νινέτα Ζαχαροπούλου
μοντάζ: Γιάννης Μαρής
βοηθός σκηνοθέτη: Στέλλα Χαριτοπούλου
3ο Low Budget Festival
22, 23, 24 Νοεμβρίου 2012 / 21:00 γενική είσοδος 10 ευρώ
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης Πειραιώς 206, Ταύρος
σχόλια