«Αγαπάμε την ομορφιά, παραμένοντας απλοί, αγαπάμε τη θεωρητική σκέψη χωρίς αυτό να μας αποχαυνώνει».
Με αυτή τη φράση ξύπνησα σήμερα και είναι παράξενο να θυμάσαι πρώτο αυτό από ένα έργο που μόνο για πόλεμο μιλά. Χθες το βράδυ είδα την παράσταση «Εγώ ο Θουκυδίδης, ένας Αθηναίος», στo θέατρο "Σφενδόνη".
Ενώ άκουγα και έβλεπα την παράσταση σκεφτόμουν αυτά:
1. Έχω να ακούσω τον Επιτάφιο χρόνια, μάλλον δεν τον είχα ακούσει ποτέ. Μόνο τον είχα διαβάσει. Τα κορυφαία κείμενα του πολιτισμού τα ξεχνάμε στα συρτάρια. Σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, για να γίνεις διπλωμάτης, πολιτικός επιστήμονας, για να κάνεις διαπραγμάτευση, διεθνείς σχέσεις για να δώσεις σοβαρές εξετάσεις, για να είσαι ορθολογιστής, πρέπει να ξέρεις Θουκυδίδη. Εδώ, σέρνεται στη σκόνη.
2. Ότι η Ιστορία του Θουκυδίδη έρχεται από το μέλλον για να μας μιλήσει για το παρελθόν. Η ιστορία αυτή ως ένα μεγάλο κείμενο πολιτισμού αντανακλά και κάθε στιγμή του παρόντος.
3. Ότι ο Αλκιβιάδης σήμερα θα μπορούσε να είναι ένας πολιτικός, ένας εκδότης, μια περσόνα στα σόσιαλ μίντια που αλλάζει κάθε τόσο τις στρατηγικές της συμμαχίες. Με κλίση και ροπή στις συγκρούσεις, τις ίντριγκες. Και από τη σατραπεία» του καβάφη το στίχο:«και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις»
4. Αυτή η παράσταση, δεν είναι ακριβώς «παράσταση». Η σύλληψή της ξεπερνά το μέσο για το οποίο φτιάχτηκε, με το οποίο ήθελε να συνομιλήσει. Ξεπερνά το θέατρο, υπηρετώντας το.
5. Τι ον είναι αυτό που μας μιλά; Είναι σαν μια φουτουριστική σφίγγα, η Άννα Κοκκίνου, καθισμένη σε ένα αμαξίδιο με μεταλλικά πελώρια φτερά, ένα πρόσωπο που έρχεται από παλιά, από μακριά, οδηγώντας μια μηχανή πολέμου για να ιστορήσει με τη σειρά της με πολλές φωνές τους ήρωες που είναι όλοι πια δικαιωμένοι. Όμως: η φωνή της είναι διαυγής, είναι το σήμερα που δεν αναπαριστά την ιστορία, την πηγαίνει μπροστά, την τοποθετεί στο αύριο.
6. Δεν είναι απλώς σπουδαία ηθοποιός η Άννα Κοκκίνου. Είναι μια σπουδαία Ευρωπαία ηθοποιός. Κάθε φορά μου θυμίζει κάτι διαφορετικό. Μου έχει χαϊδέψει το κεφάλι με τον Βιζυηνό και τώρα με σπρώχνει να βρω μια ρίζα στον Μπέκετ. Σε αυτή την παράσταση είναι και μια σπουδαία περφόρμερ. Χειρίζεται όλα τα μέσα με τα δυο χέρια και τη φωνή της.
7. Γιατί μου αρέσει αυτό το θέατρο; Γιατί αυτό είναι ένα πρότζεκτ νέων μέσων. Θα μπορούσε να γυρίσει όλο τον κόσμο αυτή την ιστορία. Είναι μια άριστη, ευφυής, δαιμόνια σε σύλληψη «εφαρμογή του Θουκυδίδη», μέσα στην ιστορία, την τέχνη και την τεχνολογία.
8. Θα αγοράσω το βιβλίο αμέσως.
σχόλια