ο Liam Stacey
[via] Γράφοντας με την αισιοδοξία ενός φιλελεύθερου της βικτοριανής εποχής, ο John Stuart Mill είπε ότι ο ότι ο μόνος θεμιτός περιορισμός της ελευθερίας του λόγου είναι προκειμένου να σταματήσει την άμεση υποκίνηση σε έγκλημα. Διάλεξε το παράδειγμα των εμπόρων καλαμποκιού. Οι φτωχοί του 19ου αιώνα τους μισούσαν. Είχαν γίνει εμπρηστικές καταγγελίες ότι οι έμποροι πλούτιζαν διατηρώντας την τιμή του ψωμιού τεχνητά υψηλή. Όμως ο Mill είπε:
«Η άποψη ότι οι έμποροι καλαμποκιού είναι υπεύθυνοι για την πείνα των φτωχών, ή ότι η ατομική ιδιοκτησία είναι κλοπή, μπορεί να κυκλοφορεί ανενόχλητα όταν απλά αναπαράγεται στον τύπο, αλλά μπορεί να επιφέρει δικαιολογημένη τιμωρία όταν διαδίδεται προφορικά εντός ενός ερεθισμένου όχλου συγκεντρωμένου μπροστά από το σπίτι ενός εμπόρου καλαμποκιού, ή όταν δίνεται στον ίδιο όχλο υπό τη μορφή ενός πλακάτ.»
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Mill δεν είπε ότι το κράτος θα μπορούσε να τιμωρήσει ένα δημεγέρτη για δυσφήμιση των εμπόρων καλαμποκιού διαδίδοντας ψευδείς κατηγορίες περί πλουτισμού. Ούτε είπε ότι οι αρχές θα μπορούσαν να διώξουν τους δημεγέρτες ποινικά επειδή πυροδοτούν το μίσος ενάντια στους εμπόρους καλαμποκιού. Κι αυτό επειδή δεν είναι έγκλημα να μισείς κάποιους – αν ήταν, όλη η γη θα ήταν στη φυλακή. Οι αρχές θα μπορούσαν να επέμβουν μόνο αν υπήρχε άμεση προτροπή ενός όχλου προς τη βία.
Την προηγούμενη εβδομάδα δικαστές του Swansea της Ουαλλίας καταδίκασαν τον Liam Stacey, έναν 21χρονο φοιτητή, σε οχτώ εβδομάδες φυλάκιση επειδή έγραψε ρατσιστικά σχόλια στο Twitter για τον Fabrice Muamba. Όταν ο ποδοσφαιριστής Muamba κατέρρευσε κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, ο Stacey έγραψε στο Twitter «LOL, Fuck Muamba. Είναι νεκρός.» Σύμφωνα με τον εισαγγελέα, όταν κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν, ο Stacey έγραψε ρατσιστικά σχόλια απευθυνόμενος σε άλλους χρήστες του Twitter – εκ των οποίων μερικοί ήταν μαύροι άντρες – και που είναι «υπερβολικά προσβλητικά για να γραφτούν» - αν και νόμιζα ότι οι αρχές της ανοιχτής δικαιοσύνης απαιτούν αυτά τα σχόλια να ειπωθούν στο δικαστήριο και να τυπωθούν.
Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι πρόκειται περί ενός άθλιου ανθρώπου, που μοιάζει να ήταν μεθυσμένος την ώρα που έγραψε αυτά τα tweets, αλλά αυτό που παραμένει ενοχλητικό σ’ αυτή την υπόθεση είναι ότι το Στέμμα δεν παρουσίασε στοιχεία για το ότι ο Stacey ήταν υποκινητής ρατσιστικής βίας ή ότι έκανε κάποιο άλλο έγκλημα. Ότι μίλησε ρατσιστικά ήταν αρκετό για να τον στείλει στη φυλακή. Αυτή η απόφαση, όπως πολλές άλλες, αποδεικνύει το πόση λίγη εμπιστοσύνη έχει το δικαστικό σώμα στην ευρύτερη κοινωνία. Είναι σαν όλοι οι δικαστές, πολιτικοί και αστυνομικοί να πιστεύουν ότι ένας νεοναζί μπορεί να μετατρέψει τους συνήθως ήσυχους Βρετανούς σε υποστηρικτές της Κου Κλουξ Κλαν με μερικές εμπρηστικές λέξεις – ότι είμαστε μια βόμβα που περιμένουμε κάποιον να ανάψει το φυτίλι και να μας ανατινάξει.
Οι παρανοϊκές τους αυταπάτες δείχνουν ότι οι αρχές ούτε εμπιστεύονται ούτε σέβονται τον υπόλοιπο πληθυσμό. Δεν καταλαβαίνουν ότι η κοινωνία έχει το δικό της σύστημα κυρώσεων και δεν χρειάζονται ντετέκτιβ και εισαγγελείς για να αστυνομευθεί η ελευθερία του λόγου. Όπως φάνηκε, οι υπόλοιποι χρήστες του Twitter ήταν περισσότερο από ικανοί για να τον καταγγείλουν με δική τους πρωτοβουλία. Η αποδοκιμασίες τους ήταν τόσο ρωμαλέες που αρχικά προσπάθησε να σβήσει τις δηλώσεις του και να αρνηθεί ότι τις έγραψε.
Το βρετανικό κράτος έχει απομακρυνθεί πολύ από την παλιά, καλή συμβουλή ότι «η καλύτερη απάντηση στα λάθος επιχειρήματα είναι καλύτερα επιχειρήματα.» Ο κίνδυνος που υπάρχει είναι ότι όχι μόνο το ανελεύθερο «φιλελεύθερο κατεστημένο» θα χρησιμοποιήσει την εκτεταμένη του εξουσία για να λογοκρίνει το δημόσιο λόγο – αν κι αυτό γίνεται στα δικαστήρια συνεχώς. Το ίδιο τρομαχτική είναι η πιθανότητα ότι η επίθεση ενάντια στην ελευθερία του λόγου - ακόμα και του απεχθούς και άξεστου λόγου – θα ενδυναμώσει το τέρας που επιθυμεί να υποτάξει.
Αν αμφιβάλλετε πάρτε παράδειγμα από τις γαλλικές εκλογές, όπου οι υποψήφιοι της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς έχαιραν μεγάλης υποστήριξης. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους οι εξτρεμιστές ευδοκιμούν στη Γαλλία, αλλά ένας είναι ότι οι περιορισμοί στην ελευθερία του λόγου ενισχύουν τις θεωρίες συνωμοσίας. Η γαλλική νομοθεσία προστατεύει την ιδιωτική ζωή των δημοσίων προσώπων σε αξιοσημείωτο βαθμό. Υπάρχει νομοθεσία σχετικά με την άρνηση του ολοκαυτώματος και την έκφραση ρατσιστικής και θρησκευτικής προκατάληψης. Το γαλλικό κοινοβούλιο προτείνει ακόμα να γίνει αδίκημα η άρνηση της σφαγής των Αρμενίων από την Τουρκία κατά τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι αρχές, αντί να δημιουργήσουν μια πετυχημένη πολυ-πολιτισμική γαλλική κοινωνία που είναι άνετη με τον εαυτό της, δημιούργησαν ένα κλίμα λογοκρισίας στο οποίο η επίσημη εκδοχή των γεγονότων δεν είναι αξιόπιστη και κάθε εκδοχή που μπορεί να φανταστεί κανείς, αφθονεί.
Είναι καλύτερα να ανταλλάσσονται τα επιχειρήματα ανοιχτά. Όχι μόνο στη θεωρία αλλά και στην πράξη.
σχόλια