Κατ' αρχάς, οφείλω κι εγώ να ευχαριστήσω από δω τον Αντρεούλη Ευαγγελόπουλο αφού με το που βγήκε στη σκηνή εν μέσω επευφημιών ευχαρίστησε τη LIFO και τον Αντώνη...Μπόσιο - τον γράφοντα δηλαδή - για τη συνέντευξη του που είχαμε φιλοξενήσει.
Και η αλήθεια είναι πως ενισχύθηκε ένα νέο προφίλ τού μέχρι πρότινος αποδιοπομπαίου τράγου των τηλεοπτικών trash, αλλά και πιο σοβαροφανών, εκπομπών. Μιλάω για το προφίλ ενός αντιφασίστα Εθνικού Σταρ, ο οποίος αποφάσισε να φτιάξει πολλά προφίλ στο φέισμπουκ και να κοινωνικοποιηθεί, ανταλλάζοντας μηνύματα, μιλώντας με κόσμο και σχολιάζοντας πάντα με λέξεις ανορθόγραφες, κολλημένες η μία με την άλλη, έτσι ούτως ώστε να χρειάζεσαι λίγη ώρα μέχρι να τις ''πιάσεις''.
Ο ίδιος σχολίασε από μόνος του το παραπάνω. Πως σου φαίνεται, με ρώτησε, που γράφω τελείως ανορθόγραφα από άποψη; Δε βαριέσαι, του απάντησα, γράφεις σωστά πράγματα συγκριτικά με άλλους που μια ζωή γράφουν και κυρίως λένε ασχήμιες...
Επί του θέματος τώρα, το Κ44 γέμισε κατά κόρον από νέους, κορίτσια κι αγόρια, μεταξύ 18 και 25 ετών. Το παράδοξο είναι πως πολλές φάτσες τις έχω πετύχει κατά καιρούς σε στέκια, σαν το alternative six d.o.g.s. με τα συνήθη indie live του. Υπήρχαν όμως και αρκετοί άνθρωποι από εφημερίδες και τον διαδικτυακό Τύπο, όπως και ηθοποιοί και σκηνοθέτες του θεάτρου.
Μιλάμε επομένως για ένα κοινό που έσπευσε να δει για πρώτη φορά από κοντά έναν άνθρωπο αμφιλεγόμενο, σαφώς εκκεντρικό, βορά των ΜΜΕ και πρωταγωνιστή ενός πραγματικού ή, σωστότερα, εξωπραγματικού αισθητικού μπάχαλου όλα αυτά τα χρόνια.
Είσαι ο Εθνικός μας Σταρ! φώναζαν και ξαναφώναζαν οι νεολαίοι ρυθμικά, καθώς ο Ευαγγελόπουλος ανέβαινε στο stage με τα χαρακτηριστικά πλέον μακριά μαλλιά του, το σακάκι και το σκισμένο τζιν παντελόνι - κάτι μεταξύ ροκ σταρ και ήρωα comedia dell' arte!
Κι εκείνος, αφού ξεκαθάρισε πως το δεύτερο μέρος του προγράμματος θα είναι το πολιτικό, διασκέδασε τον κόσμο με disco hits - αξέχαστες οι χορευτικές φιγούρες του στο A far l'amore comincia tu της Raffaella Carra, που προξένησαν το σχόλιο του Δημήτρη Μανιάτη, από τα Νέα, δίπλα μου: Κοίτα τον, μα αυτός είναι καταπληκτικός performer! Προηγουμένως βέβαια ακούσαμε τον Εθνικό Ύμνο σε μία ομολογουμένως μεγαλειώδη βερσιόν - ποια Καλομοίρα και πράσινα άλογα, ας μου επιτρέψετε -, αλλά και το Je ne regrettes rien της Edith Piaf, με το οποίο έγινε πανζουρλισμός!
Ακολούθησε dj set με χορευτικές διαθέσεις μέσα σε ένα ήδη φτιαγμένο κλίμα. Πότε θα ξαναβγεί ο Αντρεούλης; ήταν το ερώτημα που άρχισε να μεταδίδεται μέσα στο κλαμπ, κάτι που με ώθησε να πάω να τον βρω στα παρασκήνια και να του συστήσω να μην αργήσει καθώς το κοινό αδημονεί!
Και ο Εθνικός Σταρ ξαναβγήκε και κατάφερε να μας συγκινήσει! Πρώτα απ' όλα γιατί απευθύνθηκε στη χαμένη γενιά των σημερινών 20άρηδων, μιλώντας για φτώχια, ανεργία και εκφασισμό του πολιτικού συστήματος, κι έπειτα γιατί κατάφερε να βάλει στα χείλη αυτών ακριβώς των 20άρηδων που ήταν από κάτω το Γελαστό παιδί (στη μνήμη του Παύλου Φύσσα) και το Πάλης ξεκίνημα (στη μνήμη όλων των Ελλήνων - θυμάτων του φασισμού)!
Συγνώμη, αλλά εγώ αυτό το βρίσκω φανταστικό και δεν είδα κανέναν πιτσιρικά να χασκογελάει. Κάθε διάθεση χαβαλέ εμφορούμενου που ήταν φυσικό να προκληθεί από άσματα τύπου Raffaella Carra παραγκωνίστηκε. Ο άνθρωπος αυτός θα μπορούσε να κάνει το comeback του ως φασίστας όπως ξεσκεπάστηκαν συνάδελφοι του, πολύ πιο γκλαμουράτοι μάλιστα απ' αυτόν παρ' όλο που καλλιτεχνικά βρίσκονταν ακριβώς στο ίδιο σημείο. Δε με νοιάζει αν η στάση του είναι θέμα προσωπικού marketing μπροστά στο όλο θέαμα: δεν είδα νέα παιδιά να χαιρετούν ναζιστικά, όπως ακούγεται ότι γίνεται στα σχολεία, αλλά - αντιθέτως - να σμίγουν τη γροθιά υψωμένη και να πάλλονται με τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη. Ορίστε πρόταση: Τον Εθνικό Σταρ να κλείσει η Μαργαρίτα Θεοδωράκη για συναυλίες με τη Λαϊκή Ορχήστρα να δεις νεολαία που θα μαζέψει!
Το κλου της βραδιάς ωστόσο ήταν η άρνηση του Ευαγγελόπουλου να τραγουδήσει το Χαλάρωσε, που πολλοί φαν του περίμεναν. Αυτό δεν με εκφράζει, τους είπε, ας το βλέπετε στο youtube μαζί με τα τηλέφωνα στο TV Magic να γελάτε! Από μένα δε θα το ξανακούσετε!
Στο τρίτο μέρος δεν κάθισα, πήγαμε πίσω με τον Μανιάτη, χαιρετήσαμε, ''βοήθησα'' και μερικούς πιτσιρικάδες να του πάρουν αυτόγραφο μια και ο ίδιος εξ αρχής δήλωσε ότι δεν του αρέσουν τα αυτόγραφα, και φύγαμε.
Είναι ο μόνος, ο μόνος, που λέει τα πράγματα όπως είναι... σχολίαζε ο φίλος και συνάδελφος καθώς χανόμασταν στα στενά του Κεραμικού.
σχόλια