via http://www.rednotebook.gr/d
Αν δεν ήταν αληθινό δε θα μπορούσε παρά να προκαλέσει θάλασσες δακρύων γέλωτος: η Επίτροπος Αλιείας, Αρμάνι και Λοιπών Δημοκρατικών Δυνάμεων, αφήνοντας για μια στιγμή μόνο το τροπάριο της Μετανοούσας Αριστερής που απειλεί τους συμπολίτες της με σεισμούς, λιμούς και πτώση βατράχων πέριξ της πλατείας Συντάγματος σε περίπτωση μη συμμορφώσεως με τις τραπεζικές επιταγές της Τρόικας, αποφάσισε να κάνει τη μεγάλη κίνηση. «Εγώ θα σώσω τη Μεσόγειο. Εγώ μόνο» σιγοψιθύρισε εμπρός στον καθρέπτη της, διασκευάζοντας ελεύθερα Καζαντζάκη.
Τώρα που το τάργκετ γκρουπ των δυνάμει υποστηρικτών της συμπίπτει με αυτό του Σκάι, θα έπρεπε να βρει έναν τρόπο να μιλήσει στην καρδιά του κάθε οικολόγου με νεοφιλελεύθερες ανησυχίες και ταυτόχρονα να επιδείξει, έντεχνα, το πλούσιο πολιτισμικό της κεφάλαιο. Στην αρχή, σκέφτηκε να διοργανώσει συναυλία του Γιώργου Νταλάρα να τραγουδά Ελύτη, αλλά τα νέα από την πατρίδα την έκαναν να καταλάβει ότι θα την έπαιρναν με τις ψαροκασέλες.
Έπειτα, σκέφτηκε να θέσει υπό την αιγίδα της μια παράσταση για την προστασία των χελιών του Μεσολογγίου, με τον Γιώργο Μπαμπινιώτη να διαβάζει Σολωμό («επίκαιρο», σκέφτηκε, «πλησιάζει κι η 25η Μαρτίου- άσε που έτσι συνδέει κανείς σε μια μόνο πρόταση δυο πλάσματα του γλυκού νερού με τα Γράμματα, τις Τέχνες και την καθεστωτική ευλυγισία»). Ο Μπαμπινιώτης, όμως, της γλίστρησε την τελευταία στιγμή απ’ τα χέρια και πήγε και θυσιάστηκε υπουργοποιούμενος, ως άλλη Σουλιωτοπούλα.
Έτσι λοιπόν, αποφάσισε να ρίξει τα δίχτυα της σε διεθνή ύδατα. Πήρε ποντίκι και πισί κι έγραψε ένα απειλητικό γράμμα στον γνωστό ιταλό συγγραφέα Αντρέα Καμιλιέρι:
«Αγαπητέ Αντρέα. Εγώ είμαι, η Μαρία Νταμανάκι, η Επίτροπος Αλιείας κτλ κτλ. Είμαι φανατική σου αναγνώστρια, εδώ στις συννεφιασμένες και κρύες Βρυξέλλες, όπου νύχτα και μέρα αγωνίζομαι με νύχια και με δόντια να σώσω καμιά τσιπούρα, μπας κι επιστρέψω κάποια στιγμή στην Αθήνα και πάρω κανά υπουργείο, έστω υφυπουργείο, άντε και γενική γραμματεία. Τι πρέγκο, όμως, κάνε κι εσύ κάτι.
Ο επιθεωρητής σου, αυτός ο καράφλας σικελός ο Μονταλμπάνο, δεν έχει αφήσει αθερίνα και γόνο που να μην έχει καταβροχθίσει στις ψαροταβέρνες του νησιού σας, που τόσο έντονα μου θυμίζει το δικό μου, ιδίως σε θέματα οπλοχρησίας και λεβεντιάς. Δεν πάει άλλο, πρώην σύντροφε Αντρέα. Ο δικός σου είναι μια κινούμενη απειλή για τον θαλάσσιο πλούτο. Πες του να αλλάξει επειγόντως διατροφή. Αν χρειαστεί, σου στέλνω την προσωπική μου διαιτολόγο, ή και κανένα αρνάκι κλέφτικο απ’ το χωριό μου. Κάνε κάτι κι εσύ… δεν αντέχω άλλο εδώ σ’ αυτό τον καταραμένο τόπο με τον μολυβένιο ουρανό και τους κακοντυμένους γραφειοκράτες».
Η επιστολή, περιττό να το πούμε, έγινε πρωτοσέλιδο σε όλες τις ιταλικές εφημερίδες. Από το μπούνγκα-μπούνγκα είχαν να γελάσουν τόσο οι γείτονες…
σχόλια