Η μέρα που το Taxibeat βγήκε στον αέρα, όπως την περιγράφουν οι δημιουργοί του

[Το 2011] ανακοινώσαμε ότι το Taxibeat είναι διαθέσιμο στους χρήστες της Αθήνας. Για εμένα ο χρόνος αυτός ήταν από τους πιο δημιουργικούς στη ζωή μου, αλλά νομίζω κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με όλους τους συνεργάτες που ξεκινήσαμε μαζί αυτή την περιπέτεια.

 

Εγώ και ο Νίκος από το μικρό γραφειάκι της Ομήρου (χωρούσε 2-3 άτομα όλα κι όλα), ο Κωστής από το σπίτι του, και ο Μιχάλης τις νύχτες (μόνο) από το δικό του σπίτι, καθώς ήταν σε πρωϊνή δουλειά. (Update: Αρχικά ξεκινήσαμε στο πρώτο Colab της οδού Ερμού, πριν αυτό μετακινηθεί εκεί που είναι τώρα. Οπότε αυτό θεωρούμε ως το inception place του Taxibeat. Ευχαριστούμε το Σταύρο Μεσσήνη και τον Σπύρο Καπετανάκη για εκείνη τη φιλοξενία όταν ήμασταν ακόμα άστεγοι:-) 

Το Taxibeat ήταν έτοιμο και έβγαινε στον αέρα μετά από μόλις 3,5 μήνες δουλειάς – άθλος για μια τέτοια υπηρεσία. Σε αυτό το μικρό διάστημα είχαμε ετοιμάσει δύο iOS εφαρμογές (οδηγού και πελάτη) που “μιλούσαν” μεταξύ τους σε πραγματικό χρόνο, τα web services που καταχωρούσαν και διακινούσαν όλη την πληροφορία, και ένα στόλο 100 αυτοκινήτων έξω στο δρόμο, έτοιμο να δεχθεί τους πρώτους πελάτες.

Facebook Twitter

Εκείνη η πρώτη μέρα ήταν αξέχαστη. Πρώτη θέση στο App Store από τις πρώτες κιόλας ώρες διάθεσης της εφαρμογής, και για τις επόμενες 3 μέρες. Ένα θριαμβευτικό αλλά και καταστροφικό πρώτο εικοσιτετράωρο – χιλιάδες άνθρωποι να κατεβάζουν και να δοκιμάζουν την εφαρμογή, αλλά λίγοι οδηγοί διαθέσιμοι στο σύστημα να τους εξυπηρετήσουν. Ταυτόχρονα πολλά, πάρα πολλά bugs.

Οι χρήστες παραπονιόνταν ότι δεν έβρισκαν ταξί – πού να φτάσουν τα περίπου 100 διαθέσιμα για τόση ξαφνική ζήτηση. Οι οδηγοί διαμαρτύρονταν γιατί έχαναν κλήσεις από τα bugs της εφαρμογής. Κι εμείς μέσα στην τρέλα να προλάβουμε 2-3 άνθρωποι δουλειά που χρειαζόταν πενταπλάσιους. Η μέρα εκείνη ξεκίνησε στις 8 το πρωϊ και τελείωσε στις 5 του επόμενου πρωϊνού.

Μετανιώσαμε που βγάλαμε την υπηρεσία τόσο γρήγορα; Ποτέ! Αν προσπαθούσαμε να έχουμε ακόμα μεγαλύτερο στόλο, και ακόμα λιγότερα bugs πριν ξεκινήσουμε, το Taxibeat δεν θα έβγαινε ποτέ στον αέρα. Είπαμε να βγούμε και ό,τι γίνει. Θα βρούμε τα προβλήματα και θα τα διορθώσουμε στην πορεία. Κι έτσι συνέβη – ship early, ship often.

Ο χρόνος που πέρασε ήταν απίστευτα πυκνός. Είδαμε τους οδηγούς ταξί να έχονται κατά κύματα καθημερινά στο γραφείο, χωρίς εμείς να κάνουμε καμία απολύτως καμπάνια προς αυτούς. Άνθρωποι χωρίς τεχνικές δεξιότητες, μας έδειχναν το νέο τους smartphone που “το αγόρασα ειδικά για το Taxibeat” και ζητούσαν να τους δείξουμε από κοντά πως δουλεύει η εφαρμογή. Είδαμε οδηγούς ταξί να μπαίνουν στο Taxibeat έχοντας ένα μέτριο αυτοκίνητο, δίνοντας μας μια τυχαία φωτογραφία τους για να τη βλέπουν οι πελάτες. Λίγους μήνες αργότερα βλέπαμε τους ίδιους οδηγούς με ένα σούπερ καθαρό και αρωματισμένο αυτοκίνητο, να μας στέλνουν μια νέα φωτογραφία που να φαίνεται η γραβάτα – οι εντυπώσεις μετρούν για έναν ανταγωνιστικό επαγγελματία.

Μάθαμε δεκάδες φορές για τις απειλές των ραδιοταξί προς τα μέλη τους ότι “αν δουλέψετε με το Taxibeat εμείς θα σας διαγράψουμε”. Και οι οδηγοί που μας τα έλεγαν αυτά φοβισμένοι, οι ίδιοι λίγες μέρες μετά επανέρχονταν με ένα “χέστους, εγώ θέλω να είμαι μαζί σας γιατί είστε το μέλλον“.

Περάσαμε τη μπόρα της μεγάλης απεργίας του καλοκαιριού του ’11, όταν τα ταξί έμεναν ακίνητα για μήνες ολόκληρους. Ακριβώς τη στιγμή που είχαμε ανάγκη τα πρώτα μας δρομολόγια, τα πρώτα μας έσοδα. Ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε μια νέα μικρή εταιρεία χωρίς ιδιαίτερους οικονομικούς πόρους. Ζοριστήκαμε πολύ, αλλά μάθαμε πολλά. Τρομερή εμπειρία.

Μετά την απεργία αυτή είδαμε την ανάπτυξη. Είδαμε τα δρομολόγια μας να διπλασιάζονται κάθε 1,5 με 2 μήνες. Είδαμε μεγάλη αποδοχή από τον κόσμο για την αλλαγή που φέρνουμε σε αυτό τον κλάδο. Στο Facebook ξεπεράσαμε τους 4.700 fans – ένα νούμερο που δεν αγγίζουν ούτε οι πιο καλά χρηματοδοτημένοι ανταγωνιστές μας στο εξωτερικό (με πολλά εκατομμύρια σε funding) 

Βγάλαμε δεύτερη mobile έκδοση (iOS και Android), αλλά και web version της υπηρεσίας για όσους δεν έχουν smartphone (για την οποία είμαστε επίσης πολύ υπερήφανοι). Και σήμερα φτάσαμε με ένα στόλο 1.280 εγγεγραμένων αυτοκινήτων. Ο μεγαλύτερος στόλος της Αθήνας με διαφορά, ακόμα και από τις πιο παραδοσιακές εταιρείες ραδιοταξί.

Μεγαλώσαμε. Ο Μιχάλης και ο Κωστής δουλεύουν πλέον full time μαζί μας. Ήρθε μαζί και ο Σπύρος, αλλά και η Αγνή, η Ηλέκτρα, ο Χρήστος, ενώ έχουμε κοντά μας και τον Κωνσταντίνο. Συνεχίζουμε την πολύ στενή συνεργασία με τα παιδιά της Pinapps. Και επειδή δεν χωράγαμε στο πρώτο μας γραφείο, μετακομίσαμε σε ένα νέο περιβάλλον για το οποίο νιώθουμε πολύ ωραία. Θα σας πούμε γιαυτό όταν θα έχουν ολοκληρωθεί οι εργασίες διαμόρφωσης.

Είμαστε εδώ λοιπόν, 366 μέρες μετά, έτοιμοι για το επόμενο μεγάλο άλμα. Ελάχιστες εβδομάδες πριν “εκτοξεύσουμε” το Taxibeat σε 4 ακόμα χώρες, και στα δύο ημισφαίρια της Γης. Την ίδια ώρα που σχεδιάζουμε και το επόμενο κύμα νέων χωρών (μετά τις πρώτες 4) που θα προστεθούν στο χάρτη μας.

Από όλα τα βράδυα που μεσολάβησαν μέχρι εδώ, ήταν πάρα πολλά αυτά που ξυπνούσα μέσα στον ύπνο μου με τη φράση, “τη γαμήσαμε”, λουσμένος στον ιδρώτα. Πολλές οι δύσκολες στιγμές. Τώρα αρχίζω να πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε.

Πολλές φορές σκέφτομαι αν πρέπει πράγματι να μιλήσω για όσα σπουδαία συμβαίνουν με το Taxibeat, σε μια χώρα που περνάει τόσες δυσκολίες, με ένα κόσμο που είναι τόσο οργισμένος, πιεσμένος, ίσως και φοβισμένος. Αλλά πάλι, καταλήγω οτι μπορεί να δίνουμε ένα τόνο ελπίδας που τόσο πολύ χρειάζονται όλοι όσοι βρίσκονται γύρω μας. Ότι είναι εφικτό ένα καλύτερο μέλλον. Με λίγο περισσότερη αλλά και καλύτερη δουλειά, με πίστη στις δυνάμεις μας, και πολλή συνεργασία.