Η περίπτωση του Σπύρου Στάβερη

Facebook Twitter
0

 

sweet Malvina by Spyros Staveris

 

Υπήρξε μια εποχή στα περιοδικά, εκεί στις αρχές των 90ς όπου η πιάτσα σύσσωμη πετούσε από πάνω της τη μπανάλ γεροντοαισθητική των 80s (αισθητική των Μπομπολολαμπρακηδων και των λοιπών κατοχικών νεανίων εν πολλοίς οι οποίοι την μετάγγισαν στην ιδιωτική τηλεόραση, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα:-) και έτρεχε είτε λαχανιασμένη, είτε πειραματιζόμενη να βουτηξει σε φόρμες και αισθητικές που στον υπόλοιπο πολιτισμένο (sic) κόσμο είχαν ήδη παρεισφρύσει και γίνει σχεδόν mainstream την προηγούμενη δεκαετία.

(παρόμοια θέματα αντιμετωπίζει πάλι η στρουθοκαμηλική ελληνική εκδοτοδημοσιογραφική πιάτσα αυτό το καιρό εν μέσω τεχνολογικων ανακατατάξεων και τεκτονικών αναταράξεων από τη κρίση, αλλά είπαμε. αυτό είναι ένα άλλο θέμα;-)






Back to Σπύρος. Εκείνη λοιπόν την εποχή, τέλη 93 εκδίδει ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος το μηνιαίο περιοδικό 01 μέσα από το οποίο έγω ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με τη δουλειά του και στο οποίο ο Σπύρος Στάβερης είχε βασικό φωτογραφικό ρόλο.




Αν θέλουμε να το ορίσουμε κάπως, μέσα από αυτό το περιοδικό εκφράστηκε αισθητικά αλλά και ουσιαστικά μια ολόκληρη γενιά (οι σημερινοί 30sth, 40sth χοντρικά) η οποία ένοιωθε τότε μέσα στην χοντροκομμένη επέλαση της ιδιωτικής τηλεόρασης, του Κλικισμού και των παραφυάδων του να ασφυκτυά από τα lifestyle τσιτάτα, τον κενό πολτό και τους λουστραρισμένους τενεκέδες.

 

Δεν ήταν βέβαια η πρώτη του επαφή με τα μίντια του Στάβερη αλλά ήταν η πιο αντιπροσωπευτική σε σχέση με την δεκαετία του 80 που ξεκίνησε και εκείνη που του έδωσε την μεγαλύτερη δημιουργική ώθηση.

 


Για να το συγκεκριμενοποιήσουμε βρήκε την ευκαιρία μέσα σ' αυτή την έκρηξη δημιουργικότητας και ανάδυσης καινούργιων (αλλά και πολλών σκάρτων) πραγμάτων που ήταν τα 90ς να εξερευνήσει εκφραστικά μέσα, αισθητικές, επιρροές μ' ένα τρόπο που δεν ήταν συνηθισμένος εικονογραφικά για τα ελληνικά δεδομένα.

 


(μέχρι βέβαια να έρθει το χρηματιστήριο στα 00ς, και οι διαπλεκόμενοι και κοντόφθαλμοι επιχειρηματίες και ιδιοκτήτες να στραγγαλίσουν τα innovative στοιχεία των δημοσιογραφικών μαγαζιών προς όφελος του copy-paste. αλλά είπαμε, this is another story)






Μιλώντας μαζί του αλλά και διαβάζοντας τη συνέντευξη του στη Μερόπη Κοκκίνη κατάλαβα πως δε του αρέσουν οι κατηγοριοποιήσεις και οι ταμπέλες (όπως και σε κάθε καλλιτέχνη Σπύρο;-) αλλά δε μπορώ να μην πω πως για μένα έφερε στην ελληνική φωτογραφία κάτι απ΄την υπέροχη αμερικάνικη σχολή των 60ς.






Έχει να κάνει βέβαια με τ' ότι υπήρξε ένας φωτογράφος που η δουλειά του κινήθηκε και έγινε γνωστή μέσα από τη πλέξη της με τα περιοδικά αλλά για μένα αυτο δεν είναι καθοριστικό από μόνο του. Τόσοι άλλωστε φωτογραφίζουν για τα περιοδικά. Ο Στάβερης κατάφερε μ' ένα τρόπο να επιβάλλει στην αγορά την φωτογραφία της διασημότητας όχι ως το γνώριμο μέχρι εκείνη την εποχή κόνσεπτ




(του οποίου κύριοι εκφραστές υπήρξαν οι αδελφοί Διαμαντόπουλοι) της απαστράπτοντος και ατσαλάκωτης περσόνας που σκοπός της είναι να πουλήσει τα εκάστοτε πρότζεκτ της αλλά κάτι που είναι σημαντικά πιο δύσκολο. Ν' αποτυπώσει φωτογραφικά κάτι από αυτό το άπιαστο (και απούλητο) που αποτελεί την αληθινή ιδιοσυστασία του φωτογραφιζόμενου.




Δεν ήταν και δεν είναι εύκολο φαντάζομαι στην στενόμυαλη αισθητικά μιντιακή μας πιάτσα.

Παρακολουθώντας την πορεία του όλα αυτά τα χρόνια υπάρχουν 2 κύρια ρεύματα που βλέπω να σχηματίζονται κοιτάζοντας το φωτογραφικό του corpus. Υπάρχει ο diannearbusικός Σπύρος, που όταν φωτογραφίζει διασημότητες εξημερώνει το θύμα του και αποτυπώνει το μη αναμενόμενο. Όχι με διάθεση να το κανιβαλίσει. Αλλά να το συμφιλιώσει με την εσωτερική του αλήθεια.




Και υπάρχει τα τελευταία χρόνια (της ωριμότητας) στα πιο ελεύθερα από μιντιακά πρότζεκτ θεματά του, χωρίς να υπάρχει η παραμικρή μέριμνα για εκζήτηση ή επιδεικτικότητα κάτι υπέροχα απόκοσμο στις φωτογραφίες του.




Ένας αφαιρετικά πανέμορφος blurrισμός,  σχεδόν ταρκοφσκικός σε μερικές, μια ανυπεράσπιστη και πάναγνη μελαγχολία που πλανάται τριγύρω, ένα υπαρξιακό τραύλισμα μεγάλης καλλιτεχνικής ειλικρίνειας που εμένα με συγκινεί βαθύτατα.





Δεν ξέρω πως εκλαμβάνουν οι αδαείς την καλαισθησία και αν ενοχλούνται από την υπενθύμιση πως μονάχα η ομορφιά μπορεί να ζεστάνει κάπως παρηγορητικά το μέσα μας κένο.

 

Ξέρω πως καλό θα ήταν να επισκεφτείς την έκθεση του Σπύρου Στάβερη που διοργανώνει η Elika Gallery από σήμερα 30 Σεπτεμβρίου μέχρι και το Σάββατο 13 Νοεμβρίου.

 

 

 

(Σπύρο, σ' αγαπώ)

 

 

 

 

 

 

 

Η έκθεση του Σπύρου Στάβερη «Facebook I» εγκαινιάζεται στις
30/09/10  στην γκαλερί Elika (Ομήρου 27, Αθήνα, 210 3618045).

 

 

 

 

(εδώ http://www.radiobubble.gr/el/melodrama72 άκου μια συνέντευξη

που του είχα κάνει στομελοdramaREMIX τη ραδιοφωνική μου εκπομπή)

Kείμενο του Πάνου Μιχαήλ, απο το noMIRACLEShere

Αρχείο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ