Γιανα σοβεί παγκοσμίως η φτώχεια, για ναζει ο μισός πληθυσμός της γης με δύοευρώ την ημέρα, φαίνεται πως ο Θεούληςξέχασε τη διαίρεση. Ουσιαστικά ποτέ δεντην ήξερε. Άλλωστε δενπρόκειται για τη μοιρασιά του παγκόσμιουχρήματος. Κι αυτό να συνέβαινε, πάλι στοίδιο αποτέλεσμα θα καταλήγαμε. Ο πλούτοςμοιράζεται με τον τρόπο ακριβώς πουπαράγεται. Κατά συνέπεια τα παραμύθιαπερί αναδιανομής και κοινωνικού κράτουςδεν ισχύουν ούτε πείθουν κανέναν. Πολλέςχώρες, της Αφρικής κυρίως, δεν υποφέρουναπλώς από την ένδεια, ουσιαστικάθεωρούνται ως πληθυσμοί εκτός πολιτισμού,ως παρείσακτες φυλές που επιβιώνουν μετο σάλιο τους -καθότι ούτε νερό δεν διαθέτουν. Το μαύροαστείο είναι ότι οι φτωχοί θα μπορούσαννα ζουν καλύτερα αν δικαιούνταντουλάχιστον τα περισσεύματα από τηντράπεζα των πλουσίων. Αλλά ποιος θα ταμεταφέρει; Ό,τιμεταφέρεται αποκτά αξία. Τα ΗνωμέναΈθνη επί τούτου αποδεικνύονται χωρισμένακαι αποξενωμένα. Όσο για το ένα παιδίπου πεθαίνει κάθε πέντε λεπτά, πολλοίεμπειρογνώμονες το θεωρούν ως λύσηανάγκης του προβλήματος του υπερπληθυσμού.Τα γεμάτα πιάτα μας μολογάνε μαύρεςιστορίες που δεν τις ακούμε.
σχόλια